0
4
σχόλια
578
λέξεις
Α' ΠΡΟΣΩΠΟ

Αντίο άγχος. Μια βόλτα στους κύκνους ίσως;

ΒΙΒΙΑΝΑ ΜΗΛΙΑΡΕΣΗ | ΦΩΤΟ: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΟΥΓΚΟΣ
6 Δεκεμβρίου 2010
«ΕΛΛΕΙΨΗ ΚΙΝΗΤΡΟΥ» ΨΕΛΛΙΖΩ. Εκτός από σίδηρο, η Κινέζα γιατρίνα που εργάζεται στο NHS (κάτι σαν ΙΚΑ, ανοιχτό 24 ώρες την ημέρα και τζάμπα) μου δίνει ένα φυλλάδιο για ψυχολογικές θεραπείες. Το καταχωνιάζω σ’ ένα συρτάρι και το ξεχνάω.

ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΕΙ ΜΙΑ CLAIRE ΚΑΙ ΜΕ ΡΩΤΑΕΙ ΑΝ ΕΧΩ ΑΓΧΟΣ. Ποιός δεν έχει; Η Claire με καλεί σε μια ομαδική θεραπεία άγχους. Δεν πάω ποτέ. Είπαμε, «έλλειψη κίνητρου». H Claire όμως δεν έχει την ίδια γνώμη. Ξαναπαίρνει. Και ζητάει να με δει προσωπικά.

ΕΙΝΑΙ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 25, ΜΕ ΤΖΗΝ, ΣΤΑΡAΚΙΑ ΚΑΙ PIERCING. Αφού τη διαβεβαιώνω πως δεν έχω πρόθεση να αυτοχαρακωθώ, ούτε να αυτοκτονήσω, δεν παίρνω ναρκωτικά και η οικογένεια και οι φίλοι μου με αγαπούν, μου δίνει να συμπληρώσω κάτι ερωτηματολόγια. «Άγχος και κατάθλιψη» συμπεραίνει.

Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΜΑΚΡΙΝΟ ΓΑΛΑΞΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΜΟΥ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΖΕΙ. Να δεις που πάνε να με προσηλυτίσουν. Το είχα ψυλλιαστεί καιρό τώρα αυτό το δυσλειτουργικό τρεντ: oι Άγγλοι φέρουν τα σύνδρομά τους με καμάρι. Ανησυχείς υπερβολικά για το βάρος σου; Body Dysmorphic Disorder. Δυσκολεύεσαι να συγκεντρωθείς; Attention Deficit Disorder. Έχει σκαμπανεβάσματα η διάθεσή σου; Dysthymic Disorder. ‘Εχεις έντονο άγχος; Acute Stress Disorder. Σ’ επηρεάζει ο καιρός; Seasonal Affective Disorder. Και πάει λέγοντας.


«ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ, CLAIRE» ENANTIΩNOMAI. «Μου λείπει αρκετός σίδηρος και ενδεχομένως λίγες ενδορφίνες. Αλλά κατάθλιψη δεν έχω». Αυτό που έχω είναι μέτρο σύγκρισης, σκέφτομαι. Όσο κι αν μου διδάσκονται τα σκοτάδια του Λονδίνου, διαλέγω το φως. Το διαλέγω, επειδή το γνωρίζω. Κουβαλάω κύματα και γλάρους, κόκκινες παπαρούνες και τη μυρωδιά από την πάστα-φλώρα της γιαγιάς. Κουβαλάω αγάπη. Απόθεμα αγάπης. Κι άμα θέλω το φυλάω και στο ψυγείο για τον Άγγλο φίλο μου J. που δεν παύει να μου αραδιάζει βαρύθυμα τα σύνδρομα και τους εθισμούς του.

ΠΡΟΣΚΑΛΩ ΤΟΝ ΕΓΓΛΕΖΟ ΣΤΟΝ ΒΡΩΜΙΚΟ ΚΑΝΑΠΕ ΜΟΥ, του φτιάχνω μία κούπα τσάι και τον ταΐζω αγάπη με το κουταλάκι. Μαζί με τα γλυκά της γιαγιάς. Του περιγράφω ένα μέρος όπου ο ήλιος σε περιμένει ό,τι ώρα κι αν ξυπνήσεις, τα σεντόνια μυρίζουν πράσινο σαπούνι και τα φασολάκια έχουν πιο ωραία γεύση.

ΈΝΑ ΜΕΡΟΣ ΟΠΟΥ ΤΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΤΟΥΣ. Τα συναισθήματα δεν κρύβονται πίσω από ένα φλιτζάνι τσάι και οι υπεκφυγές δεν μεταμφιέζονται σε πάϊντς μπύρας. Πετούν μαζί με τις θλιμμένες σκέψεις πάνω από το πέλαγο και εξανεμίζονται στον ορίζοντα.

ΣΤΙΣ ΜΕΓΑΛΟΥΠΟΛΕΙΣ ΟΛΟΙ ΤΡΕΧΟΥΝ ΜΕ ΚΟΛΛΗΜΕΝΑ ΤΑ SMART PHONES ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΜΗ. Κανείς δεν κοντοστέκεται ν’ αναρωτηθεί αν και κατά πόσο περνάει καλά. Παίρνει το σύνδρομό του και πορεύεται. Εγωϊστικά, μυσταγωγικά, απαθέστατα. Στην καλύτερη στη yoga, τη ψυχανάλυση, τις διακοπές, στη χειρότερη στο αλκοόλ, τα ναρκωτικά, τα αντικαταθλιπτικά. Στην Ευρώπη, η Αγγλία έρχεται 9η σε κατανάλωση αλκοόλ, 1η σε χρήση κοκαΐνης, ενώ 1,5 εκατομμύριο του πληθυσμού είναι ακούσια εθισμένο στα μπένζος. Ταυτόχρονα, το ΝΗS, το κρατικό σύστημα υγείας, σε παρακολουθεί στενά, βάζοντας την κάθε Claire να ψαρεύει τη «βασίλισσα του δράματος» που όλοι κρύβουμε μέσα μας.

ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΛΟΓΟΥΣ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΣΟΥ. Μία ακαταμάχητη ευκολία να το βρεις σε όλες τις πλασματικές -πλην εθιστικές- του μορφές και, σ’ έναν οργανωμένο φαύλο κύκλο, σε μαρκάρει μ’ ένα δυσλειτουργικό σύνδρομο, αφήνοντας τους νευροδιαβιβαστές σου ακόμη πιο ξεκρέμαστους. Μόνο που ό,τι σου χαρίζει ενδορφίνες, σού παίρνει την ικανότητα να τις παράγεις μόνος, λέω εγώ, και καταπίνω μία μεγάλη μπουκιά πάστα φλώρα.


Η Βιβιάνα Μηλιαρέση πιστεύει στην κοινοκτημοσύνη και στους ανθρώπους. Γράφει από εδώ κι από εκεί, «κυρίως τη λίστα του σούπερ μάρκετ». Ζει και σπουδάζει στο Λονδίνο αλλά «θα επιστρέψει όταν της εξαντληθούν τα αποθέματα ήλιου».

εμφάνιση σχολίων