Οι επαναπατρισμένοι της Κρίσης από την Αθήνα ή το εξωτερικό ποτίζουν με νέες αντιλήψεις την πατρική γη. Ζητήσαμε από μια Docer που το ζει να το καταγράψει
ΠΡΩΤΑ ΑΠ’ ΟΛΑ, ΕΧΕΙ ΣΠΑΣΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΙΚΗ ΟΜΟΓΕΝΟΠΟΙΗΣΗ των προηγούμενων δεκαετιών, όπου όλοι έπρεπε να είναι ίδιοι, να ακολουθούν το ίδιο μοντέλο ζωής, να μην ξεφεύγουν από συγκεκριμένα όρια, να ντύνονται το ίδιο, να διασκεδάζουν το ίδιο, να σκέφτονται το ίδιο. Αμήν δηλαδή. Οι επαρχιώτες, με την πιο στενόμυαλη έννοια, φυσικά εξακολουθούν να υπάρχουν για την τιμή του φολκλόρ, αλλά η ανεκτικότητα στο διαφορετικό πια είναι μεγάλη.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΛΛΑΞΕ τις επαρχιακές πόλεις τα τελευταία χρόνια είναι η επιστροφή μεγάλης μερίδας εκπατρισμένων τέκνων που έφυγαν στην Αθήνα ή στο εξωτερικό για σπουδές ή και δουλειά. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι επιστρέφοντας έφεραν μαζί τους άλλες νοοτροπίες, άλλες αντιλήψεις και προσλαμβάνουσες. Και το σημαντικότερο κατά τη γνώμη μου: μια άλλη αισθητική. Αυτό δημιούργησε κατά κάποιον τρόπο ένα νέο «ρεύμα». Άρχισαν να ξεπηδάνε διάφορες μικρές ή πιο μεγάλες ομάδες με δημιουργικές ιδέες σε απευθείας σύνδεση με τα δρώμενα στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης. Άρχισαν να βλέπουν τις πόλεις τους με άλλο μάτι, να κάνουν παρεμβάσεις στο αστικό τοπίο, να νιώθουν άνετοι με τη σεξουαλική διαφορετικότητά τους.
ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ τα τελευταία τέσσερα χρόνια που (ξανα)ζω στο Ηράκλειο μετά από δέκα χρόνια απουσίας, έχω δει πράγματα υπέροχα και ανήκουστα για την πόλη που είχα αφήσει στα 18 μου: καλλιτεχνικά ακτιβιστικά δρώμενα σε δρόμους και πλατείες, εθελοντικές προσπάθειες ανάπλασης ιστορικών δρόμων, εικαστικές παρεμβάσεις σε «παλιές» γειτονιές, εκδηλώσεις για ανταλλαγή καινοτομικών ιδεών, street parties και γενικότερα μια αναδυόμενη κουλτούρα λιγότερο mainstream και πιο ανοιχτή σε νέες ιδέες.
ΕΧΟΥΜΕ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΔΥΑΝΥΣΟΥΜΕ ΒΕΒΑΙΑ ακόμα για να αποτινάξουμε το βλαχοεπαρχιωτισμό μας μια και καλή (τα καλά φολκλόρ στοιχεία δε διαπραγματευόμαστε να τα αποχωριστούμε). Το παρήγορο είναι ότι ο αιώνιος «μιμητισμός» της επαρχίας πλέον στρέφεται και στα καλά «νέα ήθη» των μεγαλύτερων πόλεων. Κι αν η Αθήνα ζει μια εποχή παρακμής, να δείτε που σε λίγα χρόνια οι περιφερειακές πόλεις της Ελλάδας -οι οποίες εκ των πραγμάτων δεν έχουν υποστεί τη φθορά της Αθήνας από την κρίση- θα είναι οι πυρήνες της αλλαγής. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω εγώ, γιατί έτσι με συμφέρει.