Καλάμια στο έμπα Α' ΠΡΟΣΩΠΟ του φθινοπώρου

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Ο άνεμος όταν φυσά, οι καλαμιές γεμίζουν αυλητρίδες
-Ανδρέας Εμπειρίκος
Τα καλάμια που τραγουδούσαν το φθινόπωρο σε τρόπο λυδικό
-Γιώργος Σεφέρης
 
Με τα καλάμια φτιάξαμε τις σκεπές των σπιτιών μας, τις καρέκλες να αναπαυόμαστε, τις καλαμωτές για τα προϊόντα, τους φράχτες για τον κήπο, τους χαρταετούς, τα καραβάκια για τα κάλαντα, τα άλλα παιδικά παιχνίδια και τα πρώτα αρχαία σουραύλια.
 
Ζήσαμε μ’ αυτά, έγιναν στενοί συγγενείς, εξ αίματος φίλοι και δεν είχαμε προσέξει, δεν μας το είπε κανείς, στο σχολείο οι δάσκαλοι μίλαγαν για τη σοφία των βιβλίων, δεν το μάθαμε καλά, ότι κάθε φθινόπωρο τα καλάμια όχι μόνο στήνουν τραγούδι κατά τα κέφια του ανέμου στους καλαμιώνες, αλλά ανθίζουν στις κορφές τους φούντες, θύσανους δοξαστικούς που ιριδίζουν στον ήλιο, για να φαντάζει το λίκνισμά τους πιο φωτεινό και να μιλά με τα χρώματα ο κυματισμός τους στο έμπα της εποχής.
 
Καλό φθινόπωρο, δεν φθίνει τίποτα, δεν σταματά τίποτα, ολοένα καταφθάνουν καινούρια, βρίσκε κουράγιο να τα προσέχεις, να τα δέχεσαι και να τους μιλάς.
 

Διαβάστε επίσης:
Φέιμπερ: Η ελπίδα
Ήχοι και γεωγραφία στις Κυκλάδες
Πιραντέλλο: Για την ειλικρίνεια

εμφάνιση σχολίων