Βέιλ: Για μιαν Α' ΠΡΟΣΩΠΟ άλλη ζωή

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Ο Καμύ είπε για την Σιμόν Βέιλ, που άφησε το σημάδι της στη φιλοσοφία παρόλο που έφυγε σε ηλικία 34 ετών: «Μου είναι αδύνατον να φανταστώ μιαν αναγέννηση για την Ευρώπη που να μην έχει υπόψη τα αιτήματα, όπως τα προσδιόρισε η Σιμόν Βέιλ». Ανάλογες θέσεις με αυτές της Βέιλ για τη σύγχρονη πολιτική και ζωή, για την αμφισβήτηση των κομμάτων, έχουν υποστηριχθεί από τον Αλμπέρ Καμύ και τον Σαρλ Πεγκύ.

Γεννημένη το 1909, θεωρείται εκπληκτική περίπτωση διανοούμενης και κομμουνίστριας, που άφησε διακριτό χνάρι σε κάθε ζήτημα με το οποίο καταπιάστηκε. Αν και αστή, δίδαξε σε εργάτες, εργάστηκε η ίδια σε εργοστάσιο, πήρε μέρος στην Αντίσταση και στον Ισπανικό εμφύλιο. Παρά τη σχέση της με τον κομμουνιστικό χώρο, τη χαρακτήριζε έντονος αντισταλινισμός. Το βιβλίο της «Για την κατάργηση των κομμάτων» είναι ένα από τα πέντε που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά. «Η Κατάργηση των κομμάτων δεν αφορά την τρέχουσα άποψη περί πολιτικής. Απεναντίας, είναι ένα σοφό κείμενο που ερευνά τις ρίζες της δημοκρατίας», έγραψε ο Κωστής Παπαγιώργης.
 

 Η επίδραση των κομμάτων έχει μολύνει ολόκληρη τη διανοητική ζωή της εποχής μας              

«ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ, προκύπτει αργά ή γρήγορα μια τέτοια κατάσταση πραγμάτων, ώστε είναι αδύνατο να παρέμβουμε αποτελεσματικά στα δημόσια δρώμενα, χωρίς να ενταχθούμε σε κόμμα και να παίξουμε το παιχνίδι. Οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται για τα κοινά, επιθυμεί να ενδιαφερθεί αποτελεσματικά. Έτσι, αυτοί που έχουν ιδιαίτερη μέριμνα για το δημόσιο αγαθό, είτε παύουν να το σκέφτονται και στρέφονται σε κάτι άλλο, είτε περνούν από τη δοκιμασία των κομμάτων».

«ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΘΕΣΠΕΣΙΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ, χάρη στον οποίο, σε ολόκληρη την επικράτεια μιας χώρας, δεν βρίσκεις ούτε έναν που να συγκεντρώνει την προσοχή του για να διακρίνει εν μέσω των δημόσιων πραγμάτων το αγαθό, τη δικαιοσύνη, την αλήθεια».

«Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ Ο ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ, διπλό προϊόν αυτής της εξέγερσης, συνέβαλαν τα μέγιστα στη δημιουργία του πνεύματος του 1789 ύστερ' από αιώνες ωρίμανσης. Από εδώ προήλθε ύστερα από ένα διάστημα n δημοκρατία μας, θεμελιωμένη στο παιχνίδι των κομμάτων, καθένα από τα οποία είναι μια μικρή κοσμική Εκκλησία, οπλισμένη με την απειλή του αφορισμού».

«TΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΑΠΟΤΥΦΛΩΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, τον καθιστά αναίσθητο στο δίκαιο, εξωθεί ακόμη και τους έντιμους πολίτες σε πιο άγρια και ωμή επίθεση κατά των αθώων».
 

Η Σιμόν Βέιλ (Simone Weil, Παρίσι, 3 Φεβρουαρίου 1909 – Άσφορντ, Αγγλία, 24 Αυγούστου 1943) ήταν Γαλλίδα φιλόσοφος και πολιτική ακτιβίστρια. Μετά την αποφοίτησή της από το πανεπιστήμιο, έγινε καθηγήτρια. Δίδαξε καθ' όλη την δεκαετία του 1930. Τάχθηκε υπέρ των αναρχικών στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο και για περισσότερο από ένα χρόνο δούλεψε ως εργάτρια, κυρίως σε εργοστάσια αυτοκινήτων, ώστε να κατανοήσει καλύτερα την εργατική τάξη.

Παίρνοντας έναν δρόμο που ήταν ασυνήθιστος στον κόσμο των διανοούμενων της αριστεράς του εικοστού αιώνα, έγινε περισσότερο θρησκευόμενη και έτεινε προς τον μυστικισμό καθώς η ζωή της συνεχιζόταν. Η Βέιλ έγραφε βιβλία σε όλη την ζωή της, αν και τα περισσότερα από τα γραπτά της έγιναν γνωστά μόνο μετά τον θάνατό της, στις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Η σκέψη της συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο εκτεταμένης μελέτης σε ευρύ φάσμα τομέων. Μια μελέτη απέδειξε ότι μεταξύ του 1995 και του 2012 είχαν δημοσιευτεί πάνω από 2.500 επιστημονικά έργα για αυτήν. Ο Αλμπέρ Καμύ την χαρακτήρισε ως «το μοναδικό μεγάλο πνεύμα της εποχής μας».

 
Διαβάστε επίσης:
Η Αυγή των Πάντων
Φαί, νερό, βότανα, αέρας, γη και χωράφι, ζώα…
«Άλλος δρόμος για να περάσει η άνοιξη δεν υπάρχει»

εμφάνιση σχολίων