Το χρυσό τυρί και η εξωφρενική αγορά του 1%
ΣΤΕΛΛΑ ΠΑΡΑΣΧΑ
1 Δεκεμβρίου 2011
Περίεργες σκέψεις με κατακλύζουν, για τους Μίδες, για τα χρυσά τυριά, για τα προϊόντα πολυτελείας, για τις πωλήσεις γυναικείων ειδών που καλπάζουν, άσχετα με την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας του 99%. Πόσο «κοστίζει» από ανθρωπιστικής πλευράς, να αναλώνεσαι στην άγρα εξωφρενικών προϊόντων, ακόμη και στην παραγωγή τους, ενόσω ξέρεις ότι απευθύνεσαι στο 1%; Αν υπάρχει ζήτηση στις παγκόσμιες αγορές για προϊόντα πολυτελείας, κάποιος θα την καλύψει βέβαια. Άλλωστε δεν γίνεται να πάμε όλοι στην Αφρική και να το ρίξουμε στην ιεραποστολή, ούτε να οδηγήσουμε το 1% των πλουτοκρατών στην αγχόνη, επειδή αγοράζουν χρυσό τυρί, αντί να διοργανώνουν συσσίτια. Αλλά η φιλευσπλαχνία και η φιλανθρωπία δεν είναι πλέον αρκετή. Μια δίκαιη μοιρασιά του κουμπαρά θα ήταν προτιμότερη πριν αναγκαστούν να φυγαδεύσουν ως νέες Μαρί-Αντουανέτ τις δικές τους γάτες Αγκύρας (και λοιπά σύμβολα μιας άδικης και παράλογης κοινωνίας) στην Αμερική.
εμφάνιση σχολίων