Σαρτρ: Επιλέγω τον Α' ΠΡΟΣΩΠΟ άνθρωπο

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «Τι σημαίνει ότι η ύπαρξη προηγείται της ουσίας; Σημαίνει ότι ο άνθρωπος πρώτα υπάρχει, συναντά τον εαυτό του, αναδύεται μέσα στον κόσμο, και μετά ορίζει τον εαυτό του. Ο άνθρωπος, όπως τον συλλαμβάνει ο υπαρξιστής, είναι μη ορίσιμος, γιατί στην αρχή ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα».

«Ο άνθρωπος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ό,τι ο ίδιος κάνει τον εαυτό του. Αυτή είναι η πρώτη αρχή του υπαρξισμού».

«Αλλά αν όντως ισχύει ότι η ύπαρξη προηγείται της ουσίας, τότε ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος για ό,τι είναι. Γι’ αυτό και το πρώτο βήμα του υπαρξισμού είναι να κάνει τον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει τι είναι και να επωμιστεί ολόκληρη την ευθύνη για την ύπαρξή του».

«Είμαι υπεύθυνος για τον εαυτό μου, αλλά και για τους πάντες, καθώς δημιουργώ μια ορισμένη εικόνα του ανθρώπου την οποία και επιλέγω –επιλέγοντας τον εαυτό μου, επιλέγω τον άνθρωπο».


Αποσπάσματα από το βιβλίο του Ζαν Πωλ Σαρτρ, Ο Υπαρξισμός είναι ένας ανθρωπισμός, εκδ. Δώμα. Ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ (Jean-Paul Charles Aymard Sartre, 21 Ιουνίου 1905 - Παρίσι 15 Απριλίου 1980), ήταν Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης και κριτικός, γνωστότερος εκπρόσωπος του υπαρξισμού. Σπούδασε Φιλοσοφία και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δραστηριότητα. Μετά τη λήξη του, ίδρυσε μαζί με τον Μορίς Mερλό Ποντί το περιοδικό «Σύγχρονοι Καιροί». Σύντροφος της ζωής του υπήρξε η Σιμόν ντε Μποβουάρ, αν και δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Θεωρούσε ότι οι διανοούμενοι πρέπει να παίζουν ενεργό ρόλο στην κοινωνία και ο ίδιος στήριζε τις αριστερές πολιτικές επιλογές του με τη ζωή του και το έργο του. Ο Σαρτρ υποστήριζε ένα νέο ουμανισμό, σ’ ένα κόσμο χωρίς την ανάγκη θεού. Τις ιδέες του κατόρθωσε να τις περάσει και μέσα από τα μυθιστορήματα και τα θεατρικά του έργα. Λόγω της αθεϊστικής στάσης του, όλα τα βιβλία του τοποθετήθηκαν από την καθολική εκκλησία στη λίστα των απαγορευμένων. Αποστρεφόταν τις επίσημες τελετές και τα αξιώματα και για αυτό το λόγο, το 1964, αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1964. Τα δύο πιο σημαντικά φιλοσοφικά του έργα θεωρούνται «Το είναι και το μηδέν» (1943) και η «Κριτική της διαλεκτικής λογικής» (1960).


Διαβάστε επίσης:
Ο Σαρτρ είπε
Σαρτρ: Η Θέληση του Ανθρώπου
Σαρτρ: Επιμένω στην παιδική αυταπάτη

εμφάνιση σχολίων