ΑΓΧΕΣΜΟΣ (ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΣ): Μέχρι το 1832 ο Λυκαβηττός, μετά τα Τουρκοβούνια, λεγόταν Αγχεσμός. Η μυθολογία αναφέρει πως ο λόφος αυτός ήταν ένας βράχος που κουβαλούσε στα χέρια της η Θεά Αθηνά και της έπεσε έπειτα από μια κακή είδηση που της έφερε ένα κοράκι. Κι από τότε τα κοράκια έγιναν μαύρα.
ΒΟΥΡΛΟΠΟΤΑΜΟΣ (ΑΜΦΙΘΕΑ): Η γνωστή συνοικία στο Παλαιό Φάληρο ονομάστηκε Αμφιθέα λόγω της θέας που αντικρίζει κανείς εκεί καθώς φαίνεται το λεκανοπέδιο της Αττικής σε όλο του το πλάτος. Όμως παλαιότερα, κατά την χρονική περίοδο 1950-1960, η περιοχή είχε την ονομασία Βουρλοπόταμος διότι ένα ρέμα διέσχιζε την περιοχή. Σήμερα το ρέμα δεν υπάρχει στην παλαιά μορφή καθώς πάνω σε αυτό χτίστηκαν πολυκατοικίες αλλά συνεχίζει να ρέει υπογείως .
ΘΩΝ (Β. ΣΟΦΙΑΣ & Λ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ): Αυτή η κεντρική περιοχή κάποτε φιλοξενούσε την έπαυλη του Νικόλαου Θων, επιμελητή των ανακτόρων επί Γεωργίου Α’. Έτσι το σημείο όπου τέμνονται οι δυο λεωφόροι στους Αμπελοκήπους, πήρε το όνομά του. Μπορεί η έπαυλη να μην υπάρχει πια αλλά το παρατσούκλι της περιοχής πέρασε στην ιστορία.
ΑΝΑΦΙΩΤΙΚΑ (ΠΛΑΚΑ): Η συνοικία της Αθήνας που βρίσκεται σκαρφαλωμένη στην βορειανατολική πλευρά του βράχου της Ακρόπολης, δημιουργήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν εγκαταστάθηκαν στην περιοχή εργάτες από την Ανάφη, που είχαν έρθει στην Αθήνα για να εργαστούν ως χτίστες, στην ανοικοδόμηση της πόλης και στην ανέγερση των ανακτόρων του Όθωνα. Ως πρώτοι οικιστές αναφέρονται ένας ξυλουργός (Γ. Δαμίγος) και ένας κτίστης (Μ. Σιγάλας) από την Ανάφη, ενώ το παράδειγμά τους ακολούθησαν αργότερα κι άλλοι συμπατριώτες τους, οικοδομώντας με τη σειρά τους τα σπίτια τους εκεί, λαθραία μεν αλλά με την ανοχή προφανώς των αρχών, κυρίως κατά την περίοδο της έξωσης του Όθωνα και της μεσοβασιλείας. Η συνοικία χτίστηκε ακολουθώντας την αρχιτεκτονική των Κυκλάδων.
ΜΕΛΙΤΗ (ΑΓΟΡΑ, ΠΝΥΚΑ): Η Μελίτη (αρχαία ελληνικά: Μελίτη) ήταν αρχαίος οικισμός βρισκόταν στην πόλη της Αθήνας, εντός του Θεμιστοκλείου τείχους, δυτικά της Ακρόπολης. Περιλάμβανε την Αγορά και την Πνύκα.
ΑΛΩΝΙΑ (ΘΗΣΕΙΟ): Το Θησείο δεν λεγόταν πάντα Θησείο. Μέχρι και τα πρώτα χρόνια της ανεξάρτητης Αθήνας –τότε που εκπονήθηκε το πρώτο σχέδιο πόλης, από τους Κλεάνθη και Σάουμπερτ– η περιοχή ονομαζόταν Αλώνια. Γιατί Αλώνια; Διότι υπήρχαν όντως αλώνια στην πλατεία έξω από τον σταθμό του ηλεκτρικού.
ΒΡΩΜΟΛΙΜΝΗ (ΛΙΜΝΗ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ): Η λίμνη της Βουλιαγμένης περιέχει νερό υφάλμυρο που αναβλύζει από μεγάλο βάθος και χύνεται υπογείως στη θάλασσα που απέχει λίγα μέτρα. Τα θειούχα λουτρά της λίμνης που δημιουργούσαν χρωματισμούς, της έδωσαν αρχικά το προσωνύμιο Βρωμολίμνη -αν και αργότερα το υδρόθειο της θεωρήθηκε ιαματικό και το παρατσούκλι κόπηκε.
ΜΟΥΝΙΧΙΑ (ΤΟΥΡΚΟΛΙΜΑΝΟ): Κατά την αρχαιότητα η περιοχή του Τουρκολίμανου ονομάζονταν «Μουνιχία». Κατά συνέπεια, το μικρό, φυσικό λιμάνι που υπήρχε εκεί τότε, ονομάστηκε Λιμένας «Μουνιχίας» Όπως αναφέρει ο Ευριπίδης στον Ιππόλυτο, αρχικός ιδρυτής της περιοχής ήταν ο μυθικός ήρωας «Μούνιχος» που εγκαταστάθηκε στην περιοχή με τους οπαδούς τους «Μινύες».