0
1
σχόλια
570
λέξεις
Α' ΠΡΟΣΩΠΟ
«Οι υποθέσεις σου με αφήνουν αδιάφορη. Αλλά όχι εσύ. Εσύ όχι. Εσύ είσαι η ευτυχία μου όλη»
 
DOCTV.GR
11 Οκτωβρίου 2017

Ένα ποίημα για τον άσβεστο έρωτα από την Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν. Γράφτηκε μεταξύ των ετών 1958 και 1960 και δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση europe με τον τίτλο «Το Ποίημα στον αναγνώστη, Σχεδίασμα». Μετάφραση στα γαλλικά Françoise Rétif.
Πηγή στα ελληνικά: Λίλα Τρουλλινού


«Ποιος μας απομάκρυνε, τον έναν από τον άλλο; Όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη και θέτω το ερώτημα, βλέπω απέναντι τον εαυτό μου, μια γραφή μοναχική και δεν καταλαβαίνω τίποτα για μένα. Πώς μπορεί ν’ απομακρυνθήκαμε ψυχρά ο ένας από τον άλλο, μέσα σ’ αυτό το δριμύ ψύχος που βασιλεύει ολόγυρα, αφού ο έρωτάς μας είναι άπληστος; Σίγουρα θα σου έχω εξακοντίσει λέξεις διάπυρες, φλεγόμενες, μες την υπερβολή, φράσεις ανησυχητικές ή εφησυχασμένες, χωρίς λάμψη. Σα να ήθελα να κάνω μεγαλύτερη τη θλίψη σου και με τη σκέψη να σε πετάξω έξω από τα χωράφια μου. Ερχόσουν σε μένα με τόση εμπιστοσύνη, με τόση αφέλεια καμιά φορά, ζητούσες μια λέξη που να ντύνει την αλήθεια με χίλια χρώματα. Ήθελες παρηγοριά κι εγώ δεν είχα παρηγοριά για σένα. Η σκέψη μου για σένα δεν με απαλλάσσει από τα καθήκοντά μου.
 

Πώς μπορεί ν’ απομακρυνθήκαμε ψυχρά ο ένας από τον άλλο, μέσα σ’ αυτό το δριμύ ψύχος που βασιλεύει ολόγυρα, αφού ο έρωτάς μας είναι άπληστος;              



Κι όμως ο άσβεστος έρωτας για σένα δεν μ’ έχει εγκαταλείψει, και ψάχνω τώρα μες τα ερείπια, μες τους ανέμους, στον παγωμένο αέρα, κάτω από τον ήλιο, λέξεις για σένα, που θα μ’ έριχναν ξανά στην αγκαλιά σου. Μαραίνομαι μακριά σου. Δεν είμαι από τη στόφα που ντύνονται οι χίμαιρες, ούτε από κείνη που θα έκρυβε τη γύμνια σου. Είμαι φτιαγμένη από τη γυαλάδα των υφασμάτων και θέλω να λάμψω μες τις αισθήσεις και μες το πνεύμα σου, όπως οι φλέβες χρυσού μέσα στη γη, και με το φως μου, με τη λάμψη μου να σε διαπεράσω, μέχρι ν’ ανάψει σε σένα η σκοτεινή πυρκαγιά, το θνητό σου είναι.
 

Θέλω να λάμψω μες τις αισθήσεις και μες το πνεύμα σου, όπως οι φλέβες χρυσού μέσα στη γη               



Δεν ξέρω τι περιμένεις από μένα. Μπροστά στους βωμούς εγώ αποσύρομαι. Δεν είμαι εδώ για να συμφιλιώνω. Οι υποθέσεις σου με αφήνουν αδιάφορη. Αλλά όχι εσύ. Εσύ όχι. Εσύ είσαι η ευτυχία μου όλη. Κι εγώ τι δε θα ‘θελα να ‘μαι για σένα! Να σ’ ακολουθώ, όταν θα έχεις πεθάνει, να επιστρέφω σε σένα, ακόμα κι αν είναι να γίνω μια πέτρα, να αντηχεί η φωνή μου, να κλαίνε τα ζώα και ν’ ανθίζουν οι πέτρες, κάθε κλαδί να αναδίδει το άρωμα».


Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν, Le poème au lecteur. Esquise (Το Ποίημα στον αναγνώστη. Σχεδίασμα).  H Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν (25 Ιουνίου 1926 – 17 Οκτωβρίου 1973) ήταν Αυστριακή λογοτέχνις και ποιήτρια. Σπούδασε φιλοσοφία, ψυχολογία, γερμανική φιλολογία και νομική. Έκανε πρακτική εξάσκηση στη νευρολογική κλινική του Στάινχοφ της Βιέννης και με τη διατριβή «Η κριτική κατανόηση της υπαρξιακής φιλοσοφίας του Χάιντεγκερ» αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1950. Η Μπάχμαν εγκατέλειψε την Αυστρία το 1953 για να εγκατασταθεί στην Ιταλία. Συμμετείχε στην Ομάδα 47 με τον Χάινριχ Μπελ και τον Γκύντερ Γκρας, που αναζήτησαν στα γραπτά τους τη νέα συνείδηση της μεταπολεμικής Γερμανίας. Η γενέτειρα πόλη της Κλάγκενφουρτ απονέμει κάθε χρόνο το βραβείο «Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν» προς τιμήν της, ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά βραβεία στον γερμανόφωνο χώρο. Έγραψε ποιητικές συλλογές, μυθιστορήματα, λιμπρέτα, ραδιοφωνικά έργα και δοκίμια. Από τα γνωστότερα μυθιστορήματα της είναι Ο Ιβάν, ο Μαλίνα κι εγώ και Η περίπτωση Φράντσα.


Διαβάστε επίσης:
Μπάχμαν: Θα ’ρθει μια μέρα

 
εμφάνιση σχολίων