«Η ζωή μας είναι προγραμματισμένη από τα έξι μας χρόνια. Ο,τι ζούμε μετά, ορίζεται από το τότε»
DOCTV.GR
7 Απριλίου 2017
«Από την αρχή ο άνθρωπος κάνει ό,τι του λένε. Τα περισσότερα ζώα όχι. Αυτή είναι η διάφορα, και ως συνήθως, είναι το αντίθετο από αυτό που συνήθως λένε οι άνθρωποι. Οι σέξι άνθρωποι αποκαλούνται (από μερικούς) ζώα, τη στιγμή που οι άνθρωποι είναι από τη φύση πιο σέξι από τα ζώα, και ένα μη σέξι ζώο δεν θα μπορούσε ποτέ να αποκληθεί άνθρωπος. Οι μοχθηροί άνθρωποι αποκαλούνται επίσης ζώα, αν και τα ζώα δεν είναι μοχθηρά τις περισσότερες φορές, απλά πεινασμένα. Και ο άνθρωπος αποκαλείται ελεύθερος, όταν στην πραγματικότητα είναι το πιο συμβιβασμένο από όλα τα ζώα.
Μερικά ζώα μπορούν να εκπαιδευτούν να εκτελούν ακροβατικά εδώ κι εκεί, αλλά δεν μπορούν να εξημερωθούν. Άλλα ζώα μπορούν να εξημερωθούν, και ακόμη να εκπαιδευτούν να εκτελούν ακροβατικά. Αλλά ο άνθρωπος μπορεί να εξημερωθεί από την αρχή, και ξοδεύει όλη του τη ζωή να εκτελεί ακροβατικά για τους κυρίους του: πρώτα για τη μαμά και τον μπαμπά, μετά για τον δάσκαλο, και μετά από αυτά για οποιονδήποτε καταφέρει να τον αρπάξει και να του διδάξει πολεμικά και επαναστατικά αθλήματα ή ειρηνιστικές ακροβασίες. Επανάσταση, χα! Δίνε του, Αλέκο. Πίστευε, δούλευε, και υπάκουε. Δεν πιστεύω στον Μιχάλη κι έτσι υπακούω στον Βασίλη...
Ο άνθρωπος είναι προγραμματισμένος να υπακούει, να υπακούει τον υπάκουο, να υπακούει τον ευγενικό, να υπακούει τον αγενή ανυπάκουο. Σχηματίστε γραμμή στα δεξιά, στα αριστερά, μη διασκορπίζεστε. Διασκορπιστείτε, μη σχηματίζετε γραμμή. Σε ποια γραμμή να αγωνιστώ; Μην αγωνίζεσαι. Συντονίσου, φύγε. Είναι διαταγή! Μην ακούς αυτά τα γουρούνια. Άκου τα δικά μας γουρούνια. Γίνε αναρχικός. Γίνε ανεξάρτητος, χέστα κι άστα. Γίνε πρωτότυπος, όχι, όχι με αυτόν τον τρόπο, με εκείνον τον τρόπο. Είναι απαραίτητο να διασκεδάζεις και να είσαι αυθόρμητος…»
«Να τι συμβαίνει: Από τους πρώτους μήνες, το παιδί διδάσκεται όχι μόνο τι να κάνει, αλλά επίσης τι να δει, τι να ακούσει, τι να αγγίξει, τι να σκεφτεί και τι να αισθανθεί. Και πέραν αυτών, του λένε ακόμη αν θα είναι κερδισμένος ή χαμένος και πως θα τελειώσει η ζωή του. Όλες αυτές οι οδηγίες προγραμματίζονται στο μυαλό του και στον εγκέφαλό του τόσο σταθερά, σαν κάρτες προγραμμάτων στον υπολογιστή. Στα μετέπειτα χρόνια, ο,τι νομίζει σαν την ανεξαρτησία του ή την αυτονομία του είναι μόνο η ελευθερία επιλογής καρτών. Αλλά οι περισσότερες θέσεις καρτών παραμένουν εκεί από την αρχή.
Μερικοί άνθρωποι απολαμβάνουν μια αίσθηση ελευθερίας επαναστατώντας, πράγμα που συνήθως σημαίνει κάτι από τα εξής δύο πράγματα: είτε ανασύρουν μια ομάδα καρτών που ποτέ δεν χρησιμοποίησαν ως τότε, είτε γυρίζουν ανάποδα μια σειρά από κάρτες και κάνουν το αντίθετο από αυτό που λένε. Αυτό συχνά σημαίνει ότι ακολουθούν τις οδηγίες μια ειδικής κάρτας που λέει: «Όταν γίνετε 18 (ή 40) χρησιμοποιείστε αυτό το νέο πακέτο καρτών ή αναποδογυρίστε τις εξής κάρτες.» Ένα άλλο είδος επανάστασης ακολουθεί τις εξής οδηγίες: «Όταν γίνετε 18 (ή 40), πετάξτε όλες τις κάρτες της σειράς Α και αφήστε ένα κενό.» Αυτό το κενό πρέπει τότε να γεμίσει με νέα στιγμιαία προγράμματα, που προέρχονται από τα ναρκωτικά ή από έναν επαναστάτη ηγέτη. Έτσι στην προσπάθειά τους να μη γίνουν χοντροκέφαλοι ή κουλτουριάρηδες, αυτά τα άτομα γίνονται οξύθυμοι ή εμπαθείς.
Σε κάθε περίπτωση κάθε πρόσωπο καταλήγει στην ηλικία των 5-6 με ένα πρόγραμμα ή ένα σχέδιο ζωής υπαγορευμένο από τους γονείς του. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι το πρόγραμμα δεν είναι “ασυνείδητο” και μπορεί εύκολα να αποκαλυφθεί με ένα επιδέξιο ερωτηματολόγιο. Απλά οι πολλοί άνθρωποι είναι απρόθυμοι να δεχθούν την ύπαρξη ενός τέτοιου σχεδίου ζωής και προτιμούν να δείχνουν την ανεξαρτησία τους παίζοντας παιχνίδια – παιχνίδια που και τα ίδια υπαγορεύονται από τα προγράμματά τους».
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Erik Berne, Sex in Human Loving (εκδ. Simon & Schuster).
εμφάνιση σχολίων