4
4
σχόλια
1375
λέξεις
ΣΙΝΕΦΙΛ

Ο Νόμος της Νύχτας. Νυκτόβια Πλάσματα. Ποίηση Χωρίς Τέλος. Ο Εμποράκος

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
11 Ιανουαρίου 2017
Πατήστε στις φωτό για να τις δείτε σε μεγάλη διάσταση


Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ: Στην Βοστόνη, τη δεκαετία του '20, η ποτοαπαγόρευση έχει ως αποτέλεσμα την άνθιση ενός ολόκληρου δικτύου παράνομων αποστακτηρίων, υπόγειων μπαρ, γκάνγκστερ και διεφθαρμένων αστυνομικών. Ο Τζο Κάφλιν, ο μικρότερος γιος ενός διακεκριμένου Αστυνόμου της Βοστόνης, έχει επιλέξει έναν τρόπο ζωής που διαφέρει από την αυστηρή και καθώς πρέπει ανατροφή του. Έχοντας στον ενεργητικό του πλειάδα μικροκλοπών, πλέον εργάζεται για έναν από τους πιο διαβόητους μαφιόζους της περιοχής. Ο Τζο απολαμβάνει τη χλιδή, την ένταση και την κακή φήμη του παρανόμου. Όμως, η ζωή στη σκοτεινή πλευρά έχει το τίμημά της.

Ο Μπεν Άφλεκ μεταφέρει στον κινηματογράφο ένα μυθιστόρημα του Ντένις Λέχεϊν (Μυστικό Ποτάμι, Gone Baby Gone, Το Νησί των Καταραμένων), έχοντας στο μυαλό του όλες τις σπουδαίες χολιγουντιανές γκανγκστερικές ταινίες τις οποίες έχει σαν θεατής αγαπήσει. Καταφέρνει να αναδημιουργήσει την απαραίτητη νουάρ ατμόσφαιρα και να φτιάξει στο σύνολό της μια κομψή και οξυδερκή στην εκτέλεσή της, ταινία, μόνο που ο μηχανισμός της αφήγησης του βιβλίου και εν προκειμένω της ταινίας, μοιάζει τόσο ενδελεχώς δουλεμένος στην λεπτομέρεια του, που της αφαιρεί τον αυθορμητισμό, την οποιαδήποτε πρωτοτυπία και την ψυχή που θα την έκανε, πέρα από ενδιαφέρουσα σαν κινηματογραφική εμπειρία και συναρπαστική στην παρακολούθησή της.

Info: Ο Νόμος της Νύχτας (Live by Night). Αστυνομική Δραματική. ΗΠΑ 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 12 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Μπεν Άφλεκ, Ελ Φάνινγκ, Μπρένταν Γκλίσον, Σιένα μίλερ, Ζόι Σαλντάνα, Κρις Κούπερ. Διανομή: Tanweer




NYKΤΟΒΙΑ ΠΛΑΣΜΑΤA: 15 χρόνια πριν, η Σούζαν Μόροου εγκατέλειψε τον πρώτο της σύζυγο, τον Έντουαρντ Σέφιλντ, έναν συγγραφέα που δεν κατάφερε ποτέ να πετύχει έκδοση, γιατί κατά την γνώμη της δεν ήταν άντρας με πυγμή και θέληση για επιτυχία (κάτι για το οποίο την είχε προειδοποιήσει η μητέρα της). Τώρα, ζει στα μεγαλοαστικά προάστια ως σύζυγος ενός νεαρότερού της γιατρού, τον οποίον υποψιάζεται ότι την απατά, όταν από το πουθενά παραλαμβάνει ένα πακέτο που εμπεριέχει ένα χειρόγραφο του πρώτου μυθιστορήματος των πρώην συζύγου της. Της ζητά να το διαβάσει, καθώς πάντα τη θεωρούσε τον καλύτερο κριτή του. Καθώς η Σουζάν διαβάζει, βυθίζεται στη μυθοπλαστική ζωή του Τόνι Χάστινγκς, έναν καθηγητή μαθηματικών που ενώ οδηγεί την οικογένεια του για διακοπές στο Μέιν, πέφτουν όλοι θύματα μιας παρέας νεαρών παρανόμων στη μέση της ερήμου. Καθώς στις σελίδες του χειρόγραφου, η ζωή των Χάστινγκ παίρνει απρόβλεπτο και τρομακτικό δρόμο, η Σούζαν βυθίζεται ολοένα και βαθύτερα στο παρελθόν, αναγκασμένη να αντιμετωπίσει το σκοτάδι μέσα της, αλλά και να νοσταλγήσει τον looser πρώην άντρα της.

Μετά το υπέροχο Ένας Άντρας Μόνος (2009), ο σχεδιαστής μόδας και σκηνοθέτης πλέον Τομ Φορντ, διασκευάζει και σκηνοθετεί την νουβέλα του Όστιν Ράιτ, Τόνι και Σούζαν, μια ιστορία ερωτικής εκδίκησης η οποία εμπεριέχει (στην αναπαράσταση των σελίδων του μυθιστορήματος το οποίο διαβάζει η κεντρική ηρωίδα), μια βίαιη μυθοπλασία αντεκδίκησης, στις οποίες ο συγγραφέας και ο ήρωας της αφήγησης μέσα στην αφήγηση, παίζονται από το ίδιο πρόσωπο, τον πάντα εξαιρετικό Τζέικ Τζίλενχαλ.


Το πρώτο επίπεδο της αφήγησης είναι σκηνοθετημένο με την ίδια εστέτ μελαγχολική και λίγο επιτηδευμένη αύρα που διέκρινε και την προηγούμενη ταινία του, με σκοτεινές ατμοσφαιρικές πινελιές που θυμίζουν τον Ντέιβιντ Λιντς της Χαμένης Λεωφόρου (1997)  και τον Τζόναθαν Γλέιζερ στο Κάτω Από το Δέρμα, προς το πιο κοσμοπολίτικο τους, το οποίο αφορά την απουσία νοήματος (βασικά την απουσία αγάπης), από την ζωή προνομιούχων, κατά τα άλλα, ανθρώπων.

Στο δεύτερο επίπεδο, η αφήγηση βυθίζεται στην σκοτεινή καρδιά της έσω Αμερικής, της βίαιης παράδοσης των γελαδάρηδων των ανοιχτών, έρημων οριζόντων, της ανομίας των επαρχίας, της γενικής απουσίας νοήματος από τα πάντα. Εδώ η αφήγηση θυμίζει τον Σαμ Πέκινπα, της εποχής των Αδέσποτων Σκυλιών (1971), όταν εκείνος χαρτογραφούσε μοναδικά το κτήνος στην καρδιά του Αμερικάνικου Ονείρου. Εδώ ο Φορντ, αντίθετα από ότι θα περίμενε κανείς, πραγματικά θριαμβεύει, χτίζοντας μια αγωνιώδη ατμόσφαιρα απίστευτης έντασης, στα όρια ενός θρίλερ τρόμου.

Αντίθετα πάλι, το πρώτο επίπεδο, το οποίο αφορά την Σούζαν, την οποία υποδύεται με τον γνωστό εύθραυστο τρόπο που την διακρίνει, η Έιμι Άνταμς (Η Άφιξη) και έναν κόσμο που ο ίδιος προφανώς γνωρίζει καλύτερα, ενώ δένει πολύ οργανικά με το δεύτερο παράλληλό του, αλλά και με τα φλας μπακ της σχέσης της με τον πρώην της, αφήνει τελικά ένα ισχνό φιλμικό αποτύπωμα -κατά την γνώμη της στήλης- καθώς στην κατάληξή του αποκαλύπτεται (ή έτσι τουλάχιστον μοιάζει). στα πέντε-έξι τελευταία πλάνα της ταινίας, ότι πρόκειται για μια λίγο μελό, λίγο αφελή, λίγο παλιομοδίτικη, αλλά πολύ αμερικάνικη τελικά, ιστορία εκδίκησης.

Info: Νυκτόβια Πλάσματα (Nocturnal Animals). Δραματικό Ψυχολογικό Θρίλερ. ΗΠΑ 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 5 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Τομ Φορντ. Παίζουν: Έιμι Άνταμς, Τζέικ Τζίλενχαλ, μάικλ Σάνον, Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον, Λόρα Λίνεϊ. Διανομή: UIP.




ΠΟΙΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ: Στο Σαντιάγο της Χιλής. Τη δεκαετία του ’40 και του ’50 ο Αλεχανδρίτο Χοδορόφσκι αποφασίζει να γίνει ποιητής, ενάντια στη θέληση της οικογένειάς του. Μπαίνοντας στους κύκλους της καλλιτεχνικής αβάν γκαρντ της εποχής, ο εικοσάχρονος Αλεχάνδρο θα γνωρίσει τον Ενρίκε Λιν, τη Στέλλα Ντίαζ, τον Νικάνορ Πάρρα και άλλους πολλά υποσχόμενους αλλά άγνωστους ακόμα νεαρούς συγγραφείς, που στη συνέχεια θα γίνουν οι Μεγάλοι της μοντέρνας λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας. Βυθισμένοι σ’ έναν κόσμο ποιητικού πειραματισμού θα ζήσουν όλοι μαζί, όπως λίγοι αποτόλμησαν στο παρελθόν: αισθησιακά, αυθεντικά, με τρέλα και πλήρη ελευθερία.

Μέσα από τον αυτοβιογραφικό του φακό, ο Αλεχάνδρο Χοδορόφσκι, συνεχίζει από εκεί που μας είχε αφήσει στον Χορό της Πραγματικότητας (2013), στην συνέχεια της αφήγησης της νιότης του στη Χιλή, σε μία περίοδο απελευθέρωσης από τους κοινωνικούς και οικογενειακούς περιορισμούς και ένταξης του στο μποέμ καλλιτεχνικό κύκλο της εποχής.

Η ταινία του, η οποία γυρίστηκε εν μέρη με χρήματα θαυμαστών της δουλειάς του μέσω crowdfunding, είναι το δεύτερο μέρος μιας πενταλογίας όπως εκείνος την φαντάζεται, η οποία δεν έχει να κάνει με τον ναρκισσισμό ενός σπουδαίου και πολύπλευρου καλλιτέχνη (ποιητή, συγγραφέα σεναρίων κόμικς φαντασίας, σκηνοθέτη, ηθοποιού, σαμάνου), αλλά με ενός είδους προσωπικής ψυχοθεραπείας, η οποία λειτουργεί ταυτόχρονα ως ένα αφιέρωμα στην καλλιτεχνική κληρονομιά της Χιλής, αλλά και σαν μια ωδή στην αναζήτηση για την ομορφιά και την εσωτερική αλήθεια, την οποία παρομοιάζει με μια παγκόσμια δύναμη, ικανή να αλλάξει τη ζωή του ανθρώπου, με την ποίηση του απροσδόκητου, του πειραματισμού, της οδύνης, της μελαγχολίας, αλλά κυρίως της χαράς της ύπαρξης.

Info: Ποίηση Χωρίς Τέλος (Poesia Sin Fin/Endless Poetry). Βιογραφία. Χιλή - Γαλλία 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016. Σκηνοθεσία: Αλεχάνδρο Χοδορόφσκι. Παίζουν: Αδάν Χοδορόφσκι, Πάμελα Φλόρες, Μπρόντις Χοδορόφσκι. Διανομή: Weird Wave.




Ο ΕΜΠΟΡΑΚΟΣ: Εξαναγκασμένοι να φύγουν από το διαμέρισμα τους λόγω επικίνδυνων εργασιών σε γειτονικό κτήριο, ο Εμάντ και η Ρανά, την ίδια στιγμή που ανεβάζουν στο θέατρο τον Θάνατο του Εμποράκου του Άρθουρ Μίλερ, μετακομίζουν σε νέο διαμέρισμα σε μια γειτονιά της Τεχεράνης. Αλλά εκεί, ένα περιστατικό που σχετίζεται με την προηγούμενο ένοικο του διαμερίσματος, θα αλλάξει τη ζωή του ζευγαριού δραματικά.

Δύο χρόνια μετά το γαλλικής παραγωγής Παρελθόν, ο Ιρανός Ασγκάρ Φαραντί (Ένας Χωρισμός), επιστρέφει στο Ιράν, για να γυρίσει ένα ακόμα εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ, ιρανογαλλικής συμπαραγωγής. Άλλη μια κρίση στην σχέση ενός ζευγαριού, του δίνει την ευκαιρία να σχολιάσει με την γνωστή του μαεστρία, την θέση της γυναίκας στην σύγχρονη ιρανική κοινωνία, αλλά και την εύθραυστη ψυχολογική φύση της φαινομενικά, αεικίνητης, αντρικής υπόστασης.

Φεύγοντας από την ετοιμόρροπη εστία του, το ζευγάρι μετακομίζει σε ένα κοντινό διαμέρισμα που άνηκε σε μια πόρνη. Όταν της χτυπήσουν την πόρτα, η Ρανά θα ανοίξει σε έναν άγνωστο, πιστεύοντας πως είναι ο άντρας της. Ο τραυματισμός της θα αναστατώσει τον Εμάντ, ο οποίος σε μια τυχαία συνάντηση με τον άγνωστο δράστη, δεν θα ξέρει αν η εκδίκηση την οποία αποζητά, αφορά την ζημιά που αυτός προκάλεσε στην σύζυγό του, ή το γεγονός ότι η απεχθής πράξη του, στάθηκε αιτία αποσταθεροποίησης της σχέσης τους κι αν έχει να κάνει με την αντρική του τιμή, την πληγωμένη υπερηφάνειά του ή την ενοχή του απέναντι στο, από μέρους του, χάσιμο της εμπιστοσύνης του προς το πρόσωπό της. Ο παραλληλισμός του με τον ήρωα του Μίλερ, τον οποίον υποδύεται στην παράσταση, έχει να κάνει με το αποτέλεσμα των πράξεών και των δυο τους, οι οποίες έχουν σαν τελικό αποτέλεσμα να βλάψουν αυτούς που στην πραγματικότητα αγαπούν. Ανεβάζοντας και πάλι την ένταση του ψυχολογικού σασπένς με την γνωστή χιτσκοκική του μαεστρία, ο Ιρανός δημιουργός προσθέτει άλλο ένα μικρό διαμάντι στην auteur φιλμογραφία του, η οποία παραμένει μοναδική, χαρακτηριστική και ιδιαίτερη.

Info: Ο Εμποράκος (Forushande/The Salesman). Κοινωνικό Δραματικό Ψυχολογικό Θρίλερ. Ιράν - Γαλλία 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 12 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Ασγκάρ Φαραντί. Παίζουν: Ταρανέ Αλιντουστί, Σαχάμπ Χοσεϊνί, Μπαμπάκ Καριμί. Διανομή: Seven Films.



εμφάνιση σχολίων