Και αν κοιτάξουμε τις πρώτες εικόνες...
Το στρογγυλό στήθος της μάνας μας με την παρατεταμένη ρώγα, σαν ένα δάχτυλο που μας έδειχνε το δρόμο.
Την απαλότητα του ανοιξιάτικου απογεύματος της μοναχικής μας εφηβείας στο νησί.
Τα sleeping bag και τα σανδάλια των τουριστών στο λιμάνι, που υπόσχονταν κάτι παραπάνω από τα γοβάκια των κοριτσιών του νυφοπάζαρου.
Τα πρώτα φιλιά, που μας χάρισαν ιδιότητα
Θα αγαπήσουμε την αμοιβαδα που μεγάλωνε μαζί μας;
Αυτήν, που μας χάρισε αυτή τη διαίρεση,
Κάνοντάς μας να βρισκόμαστε και εδώ, Άλλα και εκεί•
εμφάνιση σχολίων