3
1
σχόλια
1326
λέξεις
ΣΙΝΕΦΙΛ

Florence: Φάλτσο Σοπράνο, Η Φαμίλια. Όλα Θα Πάνε Στραβά

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
16 Ιουνίου 2016
FLORENCE: ΦΑΛΤΣΟ ΣΟΠΡΑΝΟ: Η κοσμική Νεοϋορκέζα Φλόρενς Φόρεστ Τζένκινς πιστεύει πως είναι το αηδόνι της όπερας ενώ στην πραγματικότητα είναι εντελώς φάλτσα. Ο σύζυγος και μάνατζέρ της Σεντ Κλερ Μπέιφιλντ, ένας Άγγλος αριστοκράτης και ηθοποιός, συντηρεί αυτήν της την ψευδαίσθηση. Όταν η Φλόρενς αποφασίζει να δώσει κονσέρτο στο Κάρνεγκι Χολ το 1944, ο Σεντ Κλερ ξέρει ότι καλείται να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του.

Πρόκειται για την πραγματική ιστορία πάνω στην οποία βασίστηκε και ο Ξαβιέ Τζανολί για την δική του Μαργκερίτ, μια ευρωπαϊκή παραλλαγή της, τον περασμένο Νοέμβριο. Εδώ ο Στιβεν Φρίαρς (Επικίνδυνες Σχέσεις, Κλέφτες, Ωραίο Μου Πλυντήριο, Ο Σάμι και η Ρόζι Κάνουν Έρωτα, Η Βασίλισσα), ο οποίος τα τελευταία χρόνια γυρίζει σχεδόν αποκλειστικά ταινίες που βασίζονται σε αληθινά γεγονότα (Muhammed Ali’s Greatest Fight, Philomena, Το Πρόγραμμα), ανασυνθέτει με την άνεση και την μαεστρία που τον χαρακτηρίζει, το κλίμα και την ατμόσφαιρα μιας ολόκληρης εποχής. Λιγότερο επικριτική από την Μαργκερίτ, σχετικά με την υποκρισία της λεγόμενης ανώτερης τάξης και τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να εξαγοράσει ανθρώπους, φήμη, ή οτιδήποτε άλλο θελήσει, η εκδοχή του Φρίαρς επικεντρώνεται περισσότερο στην ηρωίδα του και στις προσπάθειες της να ζήσει το όνειρό της. Κάποια κεφάλαια που ανοίγονται στο πρώτο μέρος (κυρίως σε σχέση με τον πολύ πιο ενδιαφέροντα σαν χαρακτήρα, άντρα της και την πραγματικότητα της σχέσης τους στην οποία δεν είχε θέση το σεξ, καθώς η Φλόρενς υπέφερε από σύφιλη), αφήνονται ανολοκλήρωτα στο δεύτερο όπου όλα περιστρέφονται γύρω από την ενφάνισή της στο Κάρνεγκι Χολ. Άλλωστε η δυναμική της ερμηνείας της Μέριλ Στριπ είναι τέτοια που εύκολα μπορεί ο καθείς να παρασυρθεί και να ξεχάσει τα επί μέρους. Όμως κι ο Χιού Γκραντ, δεν πάει πίσω. Η συνάντησή του με τον Φρίαρς, του χαρίζει την πιο ώριμη ερμηνεία της μέχρι σήμερα καριέρας του. Η ταινία θα βγει στις ΗΠΑ στο τέλος του καλοκαιριού για να μπορέσει να παίξει στα επόμενα όσκαρ.

Μπορεί τα λεφτά να μην αγοράζουν την αγάπη, την φήμη ( ή ένα καλύτερο σενάριο), μπορούν όμως να σου χαρίσουν την φαντασίωσή τους και μια εφήμερη (και θερινή) απόδραση από την σκληρή πραγματικότητα ενός κόσμου υπέροχου, αλλά και ανυπόφορου.

Ιnfo: Florence: Φάλτσο Σοπράνο (Florence Foster Jenkins). Δραματική Κομεντί Βιογραφία Εποχής. Πρεμιέρα: Πέμπτη 16 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Στίβεν Φρίαρς. Παίζουν: Μέριλ Στριπ, Χιού Γκραντ, Ρεμπέκα Φέργκιουσον. Διανομή: Feelgood Entertainment.




Η ΦΑΜΙΛΙΑ: Η αληθινή ιστορία της οικογένειας Πούτσιο σ’ ένα ήσυχο προάστιο τη δεκαετία του ’80 που ενώ φαινομενικά ζούσε μια φυσιολογική ζωή, παράλληλα διέπραττε απαγωγές και δολοφονίες, σοκάροντας την αργεντίνικη κοινωνία, η οποία, στα ανώτερα κλιμάκιά της τουλάχιστον (αστυνομία, πολιτικοί), δεν είχε παντελή άγνοια των γεγονότων. Κι αυτό, γιατί κατά την περίοδο της δικτατορίας του στρατηγού Χόρχε Ραφαέλ Βιδέλα, οι εξαφανίσεις των πολιτικών της αντιπάλων, ήταν μια διαδεδομένη μέθοδος αντιμετώπισής τους (αρκεί να θυμηθούμε τον Αγνοούμενο του Κώστα Γαβρά). Μετά την πτώση της, και με τα στραβά μάτια της τοπικής αστυνομίας, ο Αρχιμήδης Πούτσιο και η οικογένειά του, συνήθιζαν να απαγάγουν μέλη των οικογενειών των πλούσιων γειτόνων τους για λύτρα. Αν και τα χρήματα τελικά δίνονταν, κανείς από τους απαχθέντες δεν γύριζε ζωντανός στην οικογένειά του.

Σε συμπαραγωγή των αδερφών Αλμοδόβαρ από την Ισπανία, Αργεντίνος Πάμπλο Τραπέρο του Λευκού Ελέφαντα (2012) και της Λεονέρα (2008), στήνει ένα σφιχτό και στιγμές ασφυκτικό θρίλερ, για την δράση της οικογένειας στηριζόμενος – λίγο χαλαρότερα από όσο έπρεπε (κατά την γνώμη της στήλης) – στην σχέση του πατέρα Πούτσιο με τον πρωτότοκο γιο του, Αλεχάνδρο. Με ένα επιθετικό στιλ και ένα bombastic σάουντρακ με θόρυβο και τραγούδια εποχής, που θυμίζουν τα Καλά Παιδιά (1990) του Μάρτιν Σκορτσέζε, κάνει επίδειξη τεχνικής και καλλιτεχνικής επιδεξιότητας κερδίζοντας εντυπώσεις κυρίως χάρη στον χαρισματικό πρωταγωνιστή του, Γκιγιέρμο Φρανκέλα (Το Μυστικό Στα Μάτια της (2009), στον οποίον αξίζουν όλα τα βραβεία του κόσμου για μια φονική ερμηνεία που θα πάγωνε το αίμα και του ίδιου του Χάνιμπαλ Λέκτερ της Σιωπής των Αμνών.

Η σχέση του με τον γιο του αλλά και όλα τα υπόλοιπα μέλη της πολυπληθούς οικογένειάς του, στα εγκλήματα που όλοι τους (εκτός από έναν γιο που βρήκε τρόπο να δραπετεύσει), έστω και με την σιωπή τους, ήταν συνένοχοι, είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ιστορίας, το οποίο όμως υπάρχει μονάχα κυρίως σαν background. Ο Τραπέρο και το σενάριο που συνέγραψε με δύο άλλους συνεργάτες, πριμοδοτεί αντιθέτως την δράση αφήνοντας και κάποιες πολιτικές αιχμές μέσω επικαίρων της εποχής, κυρίως στην αρχή και στην μέση περίπου της αφήγησης που απλώνεται στα τρία χρόνια της δράσης της οικογένειας από το 1982 μέχρι το 1985. Αν δεν το είχε κάνει καλύτερα (και με περισσότερο χιούμορ), ο Σκορτσέζε, θα μιλούσαμε για επίτευγμα. Σίγουρα ανώτερο της Ανίερης Συμμαχίας του Σκοτ Κούπερ που είδαμε στην αρχή της σεζόν, ταινίες που παίχτηκαν παράλληλα, στο περασμένο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Βενετίας. Εξαιρετικό και το άχρονο, ηλεκτρονικό ορίτζιναλ σάουντρακ του Σεμπαστιάν Εσκοφέ.

Ιnfo: Η Φαμίλια (El Clan). Βιογραφική, Δράμα. Αργεντινή, 2015. Πέμπτη 16 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Πάμπλο Τραπέρο. Παίζουν: Αντονία Μπενγκοετσέα, Γκαστόν Κοτσιαράλε, Γκιγιέρμο Φραντσέλα, Στεφανία Κοέσλ, Πίτερ Λαντζάνι, Φράνκο Μζίνι, Λίλι Πόποβιτς, Γκιζέλ Μότα, Φερνάντο Μιρό. Διανομή: Spentzos Film.




ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΣΤΡΑΒΑ: Η Σόνια και ο Φρανκ προσκαλούν τους φίλους τους στο πολυτελές ξενοδοχείο του ξιπασμένου πατέρα της Σόνια, ενώ ο Φρανκ σχεδιάζει κρυφά να κάνει πρόταση γάμου στη Σόνια. Όμως οι απόπειρές του να κερδίσει την έγκριση του πατέρα της είναι καταστροφικές – και με φίλους σαν κι αυτούς, που πάντα τον μπλέκουν σε μπελάδες, ποιος χρειάζεται εχθρούς;

Το Babysitting (2014), ήταν μια άπαιχτη στην χώρα μας, διασκεδαστική κωμική περιπέτεια, η οποία ήταν γεμάτη από σινεφίλ αναφορές και που η οποία συνδύαζε το αναρχικό πνεύμα του Project X (2012), με τις εκκεντρικές ακρότητες του team της σειράς των Jackass (2002-2011) και το found footage (κάμερα που έχει καταγράψει τα γεγονότα εδώ), αλά Blare Witch, όλα αυτά με βάση το Πάρτι (1968), του Μπλέικ Έντουαρντς.

Ο Φρανκ, σχεδιαστής κόμικς σε έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο, καλείται, λόγω ανάγκης, να κάνει babysitting στον γιο του αφεντικού του για τον οποίο γνωρίζει ελάχιστα, με την υπόσχεση ότι μετά από δύο χρόνια ανεπιτυχών προσπαθειών, ο δεύτερος, θα ρίξει επιτέλους μια ματιά στην σχεδιαστική δουλειά του Φρανκ. Καθώς όμως το ίδιο βράδυ είχε κανονίσει ένα μεγάλο πάρτι για τα γενέθλιά του, οι φίλοι του, παρά τις δικές του αντιρρήσεις, μεταφέρουν το πάρτι στην πολυτελή βίλα του αφεντικού, την οποία κάνουν φύλλο και φτερό. Σε κάποια φάση το σκάει κι ο μικρός Ρεμί και η δράση μεταφέρεται στους δρόμους και στο τοπικό λούνα παρκ. Τα εκπληκτικά σκηνοθετημένα μονόπλανα του found footage και το καλαμπουτζίδικο χιούμορ που συνδύαζε τον σεξισμό με την ξώφαλτση κοινωνική κριτική της γαλλικής κοινωνίας των ταξικών και φυλετικών διαφορών και κυρίως το γλυκερό οικογενειακό μήνυμα της ταινίας (χωρίς να ξεχνάμε τους συμπαθείς και sexy πρωταγωνιστές και σκηνοθέτες), συνέβαλαν στην μεγάλη εμπορική επιτυχία της ταινίας.

Μεγάλη επιτυχία γνώρισε και η βιαστική (κατά την γνώμη της στήλης), ετούτη συνέχειά της. Γραμμένη κυριολεκτικά στο πόδι, μεταφέρει την δράση στην Βραζιλία, κάπου στην ζούγκλα του Αμαζονίου. Το found footage εύρημα και εδώ, δεν μοιάζει να έχει κανένα νόημα, πέρα από την επίδειξη των ικανοτήτων της παρέας στα φρενήρη μονόπλανα και στα extreme sports. Με το στοιχείο του Jackass να υπερισχύει όλων των υπολοίπων, παρακολουθεί την παρέα να χάνεται στην ζούγκλα, να παρασύρεται από τα ορμητικά νερά του ποταμού, να αντιμετωπίζει άγρια ζώα, να συναντά ντόπιους ιθαγενείς και τα παράξενα (σεξιστικά) έθιμά τους, να πέφτει με αλεξίπτωτο χωρίς βρακί και άλλα τέτοια ωραία. Την θέση του σπιρτόζου μικρού Ρεμί, έχει εδώ η extreme γιαγιά της Σόνια, η οποία αποτελεί ένα εύρημα ατυχές και ελάχιστα αστείο. Όσοι έχουν δει την προηγούμενη ταινία, μάλλον θα απογοητευτούν. Οι υπόλοιποι, αν είναι fans του Jackass και των extreme sports, θα διασκεδάσουν. Σε άλλες εποχές, μια τέτοια ταινία θα έβγαινε κατευθείαν σε dvd. Προφανώς η εταιρεία που την διανέμει, πιστεύει ότι θα βγάλει τα λεφτά της. Αν όχι, είναι κρίμα που κάποιες πολύ σπουδαιότερες ταινιες δεν κατάφεραν ποτέ να βρουν διανομή.

Info: Όλα Θα Πάνε Στραβά (Babysitting 2: All Gone South). Κωμωδία Περιπέτεια. Γαλλία 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 16 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Φιλίπ Λασό, Νικολάς Μπελαμού. Παίζουν: Κριστιάν Κλαβιέ, Φιλίπ Λασό, Αλίς Νταβίντ, Νικολάς Μπελαμού, Ταρέκ Μπουνταλί. Διανομή: Odeon.


 
εμφάνιση σχολίων