Φέτος συμπληρώνεται ένας αιώνας από τη γέννηση δύο κορυφαίων δημιουργών, του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζιδάκι. Στις 26 Αυγούστου 1947, ο Χατζιδάκις, αναρρώνοντας από σοβαρό πρόβλημα υγείας, έστειλε επιστολή στον εξόριστο στην Ικαρία Θεοδωράκη. Η χειρόγραφη αυτή μαρτυρία αποτελεί πολύτιμο ντοκουμέντο για μια σχέση αλληλεγγύης, πέρα από τους μετεμφυλιακούς διχασμούς∙ μια σχέση ανάμεσα σε δύο εμβληματικές προσωπικότητες (με τις ταμπέλες του «αριστερού» και του «δεξιού» να τους ακολουθούν σε όλη τους την πορεία) που σφράγισαν με την ευφυΐα και το έργο τους την ελληνική πραγματικότητα. Το ντοκουμέντο παρουσίασε ο Παναγιώτης Ανδριόπουλος, συγγραφέας του βιβλίου «Τα Χατζιδακικά» (ιδιωτική έκδοση).
Αθήνα 26 Αυγούστου 1947
Αγαπητέ μου Μίκη, μόλις επέστρεψα απ’ τη Θεσσαλονίκη συνάντησα στου Λουμίδη τη κοπέλλα σου και μου είπε ότι εσώτερο είχε για σένα. Έχοντας τότες το χέρι μου – και μη ξεύροντας τι φασαρίες θα μου άνοιγε την επομένη, που διήρκεσαν 20 μέρες σχεδόν – της είπα ότι αμέσως θα καθόμουν να σου γράψω κι ότι επίσης θα περνούσα κι από το σπίτι σου.
Εγχείρηση, πενικιλλίνες, αλλαγές, κόντεψα να χάσω τα λογικά μου από τους αφόρητους πόνους καθώς επίσης και τα δυο μου δάχτυλα του δεξιού μου χεριού που παρ’ ολίγο να μου τα κόψουν. Είναι τώρα τρεις – τέσσερεις μέρες που είμαι ολότελα καλά κι άρχισα να γράφω αυτά τα ορνιθοσκαλίσματα που βλέπεις, και πρώτη μου δουλειά είναι να σου γράψω.
«Ξέρω καλά πως δεν έχεις ανάγκη από θαρραλέα λόγια και ότι περισσότερο ανάγκη έχω εγώ, που νοιώθω ένα είδος δοσιλογισμού...»
Χρυσέ μου, οι κακοτυχιές και οι ταλαιπωρίες είναι για τους ανθρώπους και μάλιστα γι’ αυτούς που συγκεντρώνουνε πολλή ζωή μέσα τους και ξεχωρίζουνε από «την εν μέσω ρευμάτων περιφερόμενη μάζα». Έτσι του λόγου σου …. να κρατήσεις μιας οποιασδήποτε φύσης συνέπεια δια τον εαυτό σου, ολοκληρωτικά, όμως δίχως συμβιβασμούς […] που αποτελεί τη βαθειά ηθική υπόσταση της γεννιάς μας.
Ξέρω καλά πως δεν έχεις ανάγκη από θαρραλέα λόγια και ότι περισσότερο ανάγκη έχω εγώ, που νοιώθω ένα είδος δοσιλογισμού, εξακολουθώντας να περιφέρουμαι στην αμαρτωλή πρωτεύουσά μας. Ό,τι τάξει η μοίρα μας, Και συνεχώς μου έρχεται ένας στίχος του Μαλρώ για κάθε ώρα που περνάει, στο νου, ίσως από τους πιο ωραίους στίχους που έχω διαβάσει ποτές, στίχος απόλυτα δυνατός για τις δύσκολες μέρες και νύχτες που περνάμε. «… Κι αν τούτη η νύχτα είναι μια νύχτα της μοίρας – ας είναι βλογημένη μέχρι που να χαράξει η αυγή».
Δεν ξεύρω μα μ’ έχει κάμει τεράστια εντύπωση, τόσο που θέλω να γράψω μουσική πάνω σ’ αυτό. Αυτός ο στίχος φτάνει στο […] ματος θρησκευτικού. Προϋποθέτει τόση συγκρότηση εσωτερική, ώστε κι αυτή τη μοίρα μας, σε μια οποιαδήποτε μορφή της, να είμαστε έτοιμοι να τη δεχτούμε μ’ όλο μας το είναι.
Αυτός ο στίχος με κάνει δυνατό. Γράψε μου τι φτιάχνεις εκεί πέρα, πώς βλέπεις, πώς διάγεις τον προσωρινά εξόριστον βίον σου – σ’ αυτό δεν πιστεύω να ‘χεις αμφιβολίες. Δεν ξεύρω …. αν πήγε ο πατέρας σου το πρώτο μέρος του trio καθώς και το Δοκίμιο, στον Λυκούδη, και τι του είπε, γιατί δεν πήγα σπίτι σου τόσες μέρες. Ήξερα πως θα πήγαινε την επομένη της συναντήσεώς μου με την κοπέλλα σου. Εσύ συνεχίζεις την μεταγραφή στην ορχήστρα των άλλων δύο τμημάτων;
Μου έλεγαν για το αρμόνιο. Ότι σου είναι απαραίτητο για την ενορχήστρωση και από την άλλη μεριά είναι βέβαιο πως θα στο […..] ο Λυκούδης, να στο στείλουν. Αν δεν σου …. τελείωσε την ενορχήστρωση και ξεκουράσου πνευματικά, στο λίγο υπόλοιπο χρόνο που σου μένει να είσαι εξόριστος, Γιατί οπωσδήποτε δεν μπορεί να εξακολουθήσει για πολύ η κατάσταση τούτη. Τα πρελλούδια σου τα είδα και τα έχω εγώ. Θέλουν νομίζω μια επεξεργασία από πάνω. Ορισμένα είναι περίφημα.
Γράψε μου πολλά, θα τα δεχτώ με μεγάλη χαρά κι εγώ ευτύς θα σ’ απαντήσω με μεγαλύτερο γράμμα. Γράψε μου επίσης τι θες να σου κάμω εδώ, είμαι ολάκερος στη διάθεσή σου.
Φιλώντας σε πολύ
Ο φίλος σου Μάνος
Υ.Γ.
Μάνος Γ. Χατζιδάκις
Μάνου 3. Παγκράτι Αθήναι
Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Facebook για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν