ΦΩΤΟ: UNSPLASH
Για την Ελλάδα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι μέσοι μισθοί προσαρμοσμένοι στην αγοραστική δύναμη είναι από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη (μόλις στο 54 % του μέσου όρου). Η πραγματική ευημερία πάντως κρύβεται στον συνδυασμό υψηλών αποδοχών, χαμηλού κόστους ζωής και λιγότερων ωρών εργασίας. Πρόκειται για τρεις παράγοντες που σπανίως συνυπάρχουν. Ο Economist επιχειρεί να αποτυπώσει τον χάρτη κατατάσσοντας 178 χώρες με βάση τρία βασικά κριτήρια:
ΑΕΠ ανά κάτοικο σε τρέχουσες τιμές συναλλάγματος, δηλαδή τις ονομαστικές αποδοχές.
ΑΕΠ προσαρμοσμένο στην αγοραστική δύναμη, το οποίο δείχνει πόσα «αγοράζει» στην πράξη το εισόδημα.
ΑΕΠ ανά ώρα εργασίας, προσαρμοσμένο στο τοπικό κόστος ζωής, ένας δείκτης που συνυπολογίζει την παραγωγικότητα και την ποιότητα ζωής.
Οι πρωταθλήτριες της ευημερίας
Τρεις χώρες ξεχωρίζουν στις κορυφαίες θέσεις: Ελβετία, Σιγκαπούρη και Νορβηγία. Η Ελβετία προηγείται σε απόλυτο εισόδημα, με μέσες ετήσιες αποδοχές άνω των 100.000 δολαρίων. Όμως, λόγω του υψηλού κόστους ζωής, η πραγματική αξία αυτού του μισθού περιορίζεται. Η Σιγκαπούρη παίρνει τα ηνία όταν τα εισοδήματα σταθμίζονται με βάση το τοπικό κόστος. Η Νορβηγία κατατάσσεται πρώτη στην κατηγορία εισοδήματος ανά ώρα εργασίας, αντανακλώντας την ισχυρή σχέση μεταξύ μισθού και ελεύθερου χρόνου.
Μεταβολές και εξαιρέσεις
Η Αμερική, παρά τη θέση της ως παγκόσμια υπερδύναμη, κυμαίνεται στην 4η, 7η και 6η θέση αντίστοιχα. Η Βρετανία εμφανίζεται χαμηλότερα (19η, 27η και 25η θέση), ενώ η μεγάλη έκπληξη έρχεται από τη Γουιάνα, η οποία κατέγραψε άνοδο 17 θέσεων λόγω της άνθησης του πετρελαίου και αύξησης του μέσου εισοδήματος κατά 40% μέσα σε έναν χρόνο.
Στον αντίποδα, το Μπουρούντι βρίσκεται στην τελευταία θέση. Με τον πληθυσμό του κατά πλειονότητα κάτω των 17 ετών και εξαιρετικά χαμηλά εισοδήματα, η χώρα αναδεικνύει τις τεράστιες παγκόσμιες ανισότητες: ένα μέσο εισόδημα Ελβετού ισοδυναμεί με εκείνο 100 Μπουρουντιανών, ακόμη και μετά την προσαρμογή στο κόστος ζωής.
Πέρα από τους αριθμούς
Ο δείκτης αποκλείει κάποιες ιδιαιτερότητες, όπως τις Βερμούδες (λόγω μεγέθους), την Ιρλανδία (λόγω φορολογικής παραμόρφωσης των στοιχείων) και το Λουξεμβούργο (μεγάλος αριθμός διασυνοριακών εργαζομένων). Δεν λαμβάνει υπόψη την κατανομή του πλούτου, την αξία περιουσιακών στοιχείων ή την ποιότητα των δημόσιων υπηρεσιών. Ωστόσο, προσφέρει έναν χρήσιμο οδηγό για το πού στον κόσμο η εργασία αποδίδει περισσότερο και η ζωή κοστίζει λιγότερο. Με άλλα λόγια, πού ο πλούτος μεταφράζεται πιο ουσιαστικά σε καθημερινή ευημερία.
Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Facebook για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν