Ο Τάσος Σαγρής γράφει στη σελίδα του στο fb: «Πολλοί αναρωτιούνται για την δολοφονία των δέντρων της Αθήνας, ποιος ο λόγος για αυτή την τεράστια καταστροφή. Μια βασική εξήγηση είναι η παράδοση όλου του πράσινου της πόλης σε ιδιωτική εταιρία από το Μπακογιάννη. Η υπηρεσία πρασίνου του δήμου διαλύεται εδώ και χρόνια παρότι κατέχει πανάκριβα μηχανήματα (που αγοράστηκαν με δικά μας χρήματα) και πολύ εξειδικευμένο επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό με μεγάλη γνώση κάθε γωνίας της πόλης μας
Κάθε σύμβαση με τον ιδιωτικό τομέα όμως φέρνει χρήματα στην τσέπη του πολιτικού που βάζει την υπογραφή του, για αυτό ζούμε αυτό το διαρκές ράβε- ξήλωνε σε όλους τους τομείς. Όλα φτιάχνονται χωρίς μεράκι, χωρίς σχεδιασμό να αντέξουν μέσα στο χρόνο, με κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, απλά μέχρι την επόμενη σύμβαση.
Το πιο φρικτό όμως έγκλημα συντελείται με το ΜΕΤΡΟ. Η πλατεία Κολωνακίου, η Κυψέλη, το σχέδιο για τα Εξάρχεια, η πλατεία Πρωτομαγιάς, το παρκάκι δίπλα στην Νομική. Όλα ήταν, μέχρι πολύ πρόσφατα, σημεία με πλούσιο πράσινο, μικρές οάσεις μέσα στην πόλη, μια πόλη σχεδιασμένη σε άλλες εποχές όπου τα παιδιά έπαιζαν με τους γονείς τους στην πλατεία, οι ερωτευμένοι φιλιόντουσαν στα παγκάκια, παππούδες μιλάγανε πολιτικά έξω στη πόλη και το να αράζεις τα απογεύματα στο δημόσιο χώρο ήταν συνήθεια των Αθηναίων όταν βράζανε τα σπίτια τους τα καλοκαίρια. Για αυτό υπήρχανε τα δέντρα και στα αρχαία χρόνια πολύ πιο οργανωμένα υπήρχαν τα ειδικά "σκιάδια".
Ποιο είναι όμως το σχέδιο των πολιτικών της δεξιάς και των μεγαλοεπιχειρηματιών; Η μετατροπή κάθε πλατείας σε πέρασμα απο την δουλειά στο σπίτι και από το σπίτι στα μαγαζιά. Κοίτα την αισθητική του ΜΕΤΡΟ, κάθε πλατεία μετατρέπεται σε έξοδο του σταθμού και τίποτα άλλο- μια τσιμεντένια ζώνη, αντιαισθητική, αφιλόξενη και εχθρική προς τον άνθρωπο, σαν έξοδος στρατοπέδου.
Η Αθήνα γίνεται ένα απέραντο κάτεργο για υπάκουος υπαλλήλους, μια πόλη που ο δημόσιος χώρος της στερείται από τους ίδιους τους κατοίκους της. Επειδή μας θέλουν φοβισμένους, απομονωμένους και εξαντλημένους, άβουλα θύματα των καταστάσεων, παραδομένοι θεατές στις διαταγές των ισχυρών και τους εκβιασμούς. Για αυτό μισούν τα δέντρα, επειδή μισούν κάθε μορφή ζωής που δεν τους δίνει κέρδος.»
Διαβάστε επίσης:
Το λόμπι της συνεπιμέλειας μοιράζει ελαφρυντικά στους γυναικοκτόνους
«Η ελπίδα είναι υλική πραγματικότητα»
Η διασκέδαση κρατάει το νόημα της από το σκόρπισμα