-Να της φτιάξετε µια σούπα.
- Ποιος έχει όρεξη να παραγγείλουµε απέξω;
- Μα, καλά, έχουµε τόσο φαΐ µαγειρεµένο!
Τυπικό παραλήρηµα. Ο καθένας µιλάει πάνω στον άλλο. Και όποιος ακουστεί δυνατότερα, επιβιώνει. Οι καρέκλες της κουζίνας γεµάτες. Οι φωνές συνεχίζονται. Να, χτυπάει και το τηλέφωνο.
- Ποιος είναι;
- Εγώ!
Νέα για το ατύχηµα και λεπτοµέρειες δεν µαθαίνεις. Όπως είπαµε, εφόσον δεν έχουµε σοβαρά γεγονότα, ανθρώπινες απώλειες, αρχίζουµε να µιλάµε για υλικά αντικείµενα, χρηµατικά ποσά και αποζηµιώσεις. Πάει και το τηλέφωνο. Αυτά. Λίγα λόγια, πολλή φασαρία. Μια βαβούρα. Με το που ακούγεται η λέξη «Καληνύχτα», ένα βουητό από αντίστοιχες ευχές κατακλύζει το ακουστικό και το µέσο του τηλεφώνου σαν χωνί µεταφέρει τους ήχους, µπάσους και τσιριχτούς, µέσω του καλωδίου στην άλλη άκρη της γραµµής. Και ας είναι πολλά τα χιλιόµετρα, οι φωνές είναι τόσο δυνατές που προφταίνουν. Αρκούν για να καλύψουν αυτό το κενό της ησυχίας του απογεύµατος, που ενώ απολαµβάνεις µόνος τη ζεστή παρέα ενός καφέ και µιας ήρεµης ραδιοφωνικής ακρόασης, κάτι σου λείπει, κάτι που είχες παλιά και δεν το ήθελες. Το απέφευγες. Και τώρα τοαποζητάς πάλι, σαν διψασµένος ταξιδευτής, χαµένος στην έρηµο µιας µακρινής και εξωτικής πόλης.
Κλείνεις το τηλέφωνο και σε περιβάλλει αυτόµατα η οµοιοµορφία της απόλυτης σιγής. Είναι εδώ κανείς; Κανείς. Σκέφτεσαι και τριγυρίζεις γύρω από το τραπέζι. Το µυαλό δεν βρίσκει µε τι άλλο να δουλέψει, έχει µείνει κολληµένο στην προηγούµενη συνοµιλία. Ανοίγεις λίγο ακόµα τον ήχο του ραδιοφώνου, τόσο ώστε να µη σε αποσπά από το διάβασµα. Έχουν περάσει 10 χρόνια ακριβώς και ακόµα διαβάζεις. Έχει αλλάξει η «ύλη» βέβαια, την καθορίζεις εσύ και όχι η αλαλάζουσα δασκάλα του σχολείου και ο φροντιστηριακός καθηγητής. Και το µυαλό σου πάει πίσω, τότε, όπως είπες, δέκα χρόνια πριν, που ήσουν στο σπίτι το γεµάτο από φωνές. Που για να συγκεντρωθείς να διαβάσεις έπρεπε να γύρεις την πόρτα του δωµατίου. Τόσο ώστε να µη χάνονται οι φωνές, αλλά ίσα που να χαµηλώνουν και να φτάνουν στο αυτί σου σαν ψίθυροι. Λοιπόν, αποφάσισε. Τη θες την ησυχία σου ή όχι;
Ετοιµάσου. Πρέπει γρήγορα να ετοιµαστείς. Γιατί σε λίγο θα ξαναχτυπήσει το τηλέφωνο, να σου πούνε τα υπόλοιπα που ξεχάσανε πιο πριν, να σου γεµίσουν το δωµάτιο ξανά φωνές, να σου θυµίσουν πως µεγάλωσες. Και να τους πεις πόσο πολύ δεν τα αλλάζεις όλα αυτά µε τίποτα.
Ο καιρός κοντεύει. Την επόµενη µέρα θα είναι Δεκέµβρης, θα φτιάξεις τη βαλίτσα σου βιαστικά, θα ετοιµάσεις τα πράγµατα, τα δώρα και θα ντυθείς ζεστά γιατί σε περιµένει γερό περπάτηµα. Θα κάνεις όµως υποµονή, σύµφωνοι; Όταν τελειώσεις, πάρε µε τηλέφωνο, θα περάσω να σε πάρω. Να ρίξεις πάνω σου το χοντρό σου το παλτό, αλλά µην ξεχάσεις από µέσα να φορέσεις τα καλά σου.
εμφάνιση σχολίων