Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Πίντερ: Ποιήματα

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ΔΙΑΤΑΓΗ (12 Σεπτεμβρίου, 1996)
ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΜΟΣ ΝΑ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ;!!
Όχι, δεν υπάρχει τίποτα να διατάξω
Όχι, είμαι ανίκανος να διατάξω
Όχι, θ’ αργήσω πολύ να διατάξω

Κι ενώ υπάρχουν τα πάντα
Και τίποτα για να διατάξω
Ο κατάλογος παραμένει μακρύς

Και το χάος τρέφεται από την κοιλιά της τάξης
Και η τάξη ζητά το αίμα της αναρχίας
Κι η «λευτεριά» κι η λάσπη κι άλλες πλάνες
Χρειάζονται την οσμή της τάξης να γλυκάνει τις δολοφονίες τους

Να στριμώξεις ένα ζητιάνο σε σκοτεινό δωμάτιο
Να βολέψεις κάποιον τραπεζίτη σε μια ζεστή μήτρα
Να παγιδέψεις ένα νήπιο σε παγωμένο σπίτι
Να φυλάξεις κάποιο στρατιώτη σε δηλητηριασμένο τάφο.


ΠΟΙΗΜΑ (17 Ιανουαρίου, 1995)
ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΣ/ Ο κόσμος πάει να διαλυθεί
Ο κόσμος πάει το φως του όλο να χάσει
Και στο σκοτεινό του πηγάδι να μας στριμώξει

Σε κείνο το μαύρο, γεμάτο κι αποπνικτικό μέρος
Κει όπου θα σκοτώσουμε ή θα πεθάνουμε ή θα χορέψουμε
Ή θα θρηνήσουμε ή θα ουρλιάξουμε ή θα στριγκλίζουμε
Ή θα σπρώχνουμε σαν τα ποντίκια ξανά
Να διαπραγματευτούμε την αρχική μας τιμή.


ΠΟΘΟΣ (26 Ιανουαρίου, 2006)
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΚΡΟΤΟΣ ΔΥΝΑΤΟΣ που ως το λόφο φτάνει
Φεύγεις από το φως
Μαύρες σκιές τρέχουν
Διασχίζοντας την ψαλιδωτή οροσειρά

Χαμογελούν καθώς ιδρώνουν
Χτυπούν τη μαύρη καμπάνα
Ρουφάς το υγρό φως
Που το κελί πλημμυρίζει

Και τον πόθο οσφραίνεσαι του ισχυρού
Την ουρά του καθώς τινάζει
Γιατί ο πόθος του ισχυρού
Έναν κρότο δυνατό στέλνει στον τοίχο
Και ο πόθος του ισχυρού -η γλυκιά σκοτεινή του δύναμη
Ακόμη σε θωπεύει


Ο ΦΡΟΥΡΟΣ (9 Απριλίου, 2007)
ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΚΛΕΙΝΕΙ κι ένας τυφλός καταφτάνει
Η νύχτα είναι σκοτεινή κι αυτός ακίνητος μένει σαν νεκρός
Υπάρχει μια λάμψη ξαφνική από σεληνόφως στο δωμάτιο
Φωτίζει το πρόσωπό του -ένα πρόσωπο που δε μπορώ να δω

Ξέρω πως είναι τυφλός
Αλλά με παρακολουθεί


ΚΡΙΚΕΤ ΤΗ ΝΥΧΤΑ (3 Ιουνίου, 1995)
ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΡΙΚΕΤ ΤΗ ΝΥΧΤΑ
Παίζουν το παιχνίδι στο σκοτάδι
Είναι σ’ επιφυλακή για μια αναλαμπή φωτός
Χάνουν τη μπάλα σ’ ένα χτύπημα δυνατό

Προσπαθούν να μάθουν πώς το σκοτάδι βοηθά τη μπάλα να επιστρέψει
Προσπαθούν να βρουν νέο κόλπο ώστε η μπάλα να κινηθεί από το σκοτάδι στο φως
Είναι αποφασισμένοι να βάψουν μαύρο το σκηνικό
Μια μαυρίλα όμως ανακατεμένη με λευκό

Ανυπομονούν να εφαρμόσουν ένα νέο νόμο
Όπου η τύφλωση να λογαριάζεται φως


ΑΣ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ (22 Ιανουαρίου, 2003)
ΝΑ ΤΟΙ, ΠΑΛΙ/ Οι Γιάνκηδες στην ένστολη παρέλασή τους
Τραγουδώντας ύμνους χαράς
Καθώς καλπάζουν στο μεγάλο κόσμο
Δοξάζοντας τον Θεό της Αμερικής

Τα κανάλια είναι φίσκα από νεκρούς
Κείνους που δεν ασπάστηκαν
Τους άλλους που αρνούνται να τραγουδούν
Κείνους που χάνουν τη φωνή τους
Κείνους που έχουν ξεχάσει το σκοπό

Οι ιππείς έχουν μαστίγια που κόβουν
Το κεφάλι σου κυλά στο χώμα
Το κεφάλι σου μια λίμνη στη βρόμα
Το κεφάλι σου ένας λεκές στη σκόνη
Τα μάτια σου βγαλμένα και η μύτη σου
Τη δυσοσμία παίρνει μόνο των νεκρών
Κι όλος ο νεκρός αέρας ζωντανεύει
Με τη μυρωδιά του Θεού της Αμερικής


Ποιήματα 1948-2004, Χάρολντ Πίντερ, εκδ. Κέδρος

Χάρολντ Πίντερ (10 Οκτωβρίου 1930 – 24 Δεκεμβρίου 2008): Άγγλος θεατρικός συγγραφέας και θεατρικός σκηνοθέτης. Έγραψε έργα για θέατρο, ραδιόφωνο, τηλεόραση και ταινίες. Το πρώιμο έργο του συνδέεται με το θέατρο του παραλόγου. Το 2005 κέρδισε το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας καθώς και το Βραβείο Φραντς Κάφκα. Ήταν γνωστός επίσης για τον πολιτικό του ακτιβισμό και την αντίθεσή του στην αμερικανική εισβολή στο Αφγανιστάν και τον Πόλεμο στο Ιράκ. Πέθανε από καρκίνο του ήπατος
 

εμφάνιση σχολίων