0
1
σχόλια
1055
λέξεις
Α' ΠΡΟΣΩΠΟ

Ο εικοστός αιώνας άρχισε για τις γυναίκες το 1960. Εντάχθηκαν οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά στην κοινωνία πληρώνοντας τεράστια διόδια. Στον 21ο αιώνα η μάχη συνεχίζεται με Αντικείμενο ξανά την ίδια

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
3 Οκτωβρίου 2011
ΔΥΟ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΛΚΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ. Η θριαμβευτική επανεμφάνιση της γυναίκας -Αντικείμενο με τις ίδιες τις γυναίκες να ενθαρρύνουν την επικράτησή της ΚΑΙ η παθολογική εξάρτησή της όσο επιτυχημένη κι αν είναι από την επιδοκιμασία των αντρών. Εδώ και μια δεκαετία είναι παντού: στα εξώφυλλά, στις καφετέριες, στις τηλεοράσεις, στους δρόμους, στο μετρό, στα κλαμπ. Δείχνει και συμπεριφέρεται σαν ξέκωλο -δηλαδή ως μια γυμνή γυναικεία παρωδία που απευθύνεται στην υπεροκορεσμένη αντρική λίμπιντο- και θεωρεί τη σκέψη γενετικό ατύχημα που πρέπει να κρύψει πάση θυσία. Ένα από τα πιο ωραία ευφυολογήματα ανήκει σε μια πολλά υποσχόμενη σεναριογράφο που τριγυρνούσε στο Χόλυγουντ τη δεκαετία του 1920 όταν βρέθηκε να μιλάει με τον παραγωγό ενός ισχυρού στούντιο: «Είστε μια πανέμορφη κυρία -γιατί θέλετε να γίνετε συγγραφέας;» αναρωτήθηκε. «Θα μπορούσατε να είστε σταρ του σινεμά. Θα φορούσατε γούνες πάνω από μία τουαλέτα της Ίντιθ Χεντ, θα βγαίνατε στο Coconut Grove, θα είχατε όλη την πόλη στα πόδια σας…» «Κύριε Χ, εάν ένα κορίτσι μπορεί να ποντάρει Κεφάλι ή Γράμματα σε αυτή τη ζωή εγώ προτιμάω να πoντάρω στο Κεφάλι. Διαρκεί περισσότερο» ήταν η απάντησή της.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ «ΚΕΦΑΛΙ» ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ αλλά είτε το διαβάζεις σαν κύρος είτε σαν σεξουαλικό όργανο είτε ως διανοητική κατάσταση το μήνυμα παραμένει το ίδιο. Δεδομένης της δύσκολης επιλογής μεταξύ Μυαλού και Ομορφιάς καλύτερα να διαλέξεις το IQ. -έχοντας υπόψη ότι η κατανομή του μυαλού είναι τόσο τυχαία και τόσο άδικη όσο και της ομορφιάς και ότι το να είσαι όμορφος απαιτεί συχνά περισσότερη προσπάθεια από το να είσαι έξυπνος. Οι γυναίκες που αποφασίζουν να ζήσουν από την εξυπνάδα τους και όχι από το στήθος τους το κάνουν με την ίδια αποφασιστικότητα που έχει ένας χρυσοθήρας που σκάβει για χρυσό συνυπολογίζοντας και το κίνδυνο να εμφανιστεί επί σκηνής ο Αλτσχάιμερ. Ακόμα κι αν έρθει όμως θα έχουν κερδίσει τουλάχιστον τριάντα χρόνια πάρα πάνω από τη στιγμή που η όμορφη θα αντιμετωπίσει το σκληρό νόμο της βαρύτητας.

ΣΕ ΤΙ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΑΥΤΗ Η ΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ που αφαιρεί βαθμούς από την ευφυΐα της για να προσθέσει πόντους στο στήθος της; Αρχικά οφείλεται στις ίδιες τις γυναίκες που μαζί με τις λογικές απαιτήσεις τους για ισότητα σε όλα τα επίπεδα έβαλαν στην ατζέντα και τη σεξουαλικότητα που δεν επιδέχεται λογικής. Το πρώτο κύμα του Φεμινισμού, όπως δηλώνει και το όνομά του, δεν είχε σα σκοπό να αναδείξει και να ισορροπήσει την αρσενική πλευρά των γυναικών αλλά προσπάθησε και πέτυχε να τις υπερ-θηλυκοποιήσει. Πριν το φεμινισμό οι νεαρές εργαζόμενες γυναίκες του 50 και του 60 που ζούσαν στις μητροπόλεις της Δύσης ήταν αποφασιστικές, δυναμικές και μπορούσαν να αντιμετωπίσουν χωρίς δάκρια τους άντρες με τους οποίους συνεργαζόντουσαν, δούλευαν μαζί, ή κοιμόντουσαν μαζί. Με το μετα-φεμινισμό άρχισαν οι παρενέργειες, ο πυρήνας τού να είσαι γυναίκα έγινε νευρωτικός. Ξαφνικά τα προβλήματα των γυναικών έγιναν κοινό κτήμα και η κατάσταση των ορμονών τους, του στήθους τους και της μήτρας τους έγιναν κεντρικό θέμα συζητήσεων σε περιοδικά, ραδιόφωνο, τηλεόραση κι εφημερίδες. Στο μετα-φεμισμό οι γυναίκες ξαναγεννήθηκαν σαν ανεξάντλητη πηγή καρκίνου, παραπόνων και κόμπλεξ και με το σεξ να κυριαρχεί ανάμεσά τους ως δυσεπίλυτο πρόβλημα. Το σεξ δεν ήταν ευχαρίστηση πλέον για την ίδια, αλλά μια τρομακτικά επώδυνη παραχώρησή της προς τους άντρες που έπρεπε να την ξεπληρώσουν έντοκα με μια σειρά υποχρεώσεων, καθηκόντων και συγκεκριμένης συμπεριφοράς. Δεν πέφτεις στο κρεβάτι για να απολαύσεις και για να ονειρευτείς αλλά πέφτεις στα σεντόνια με το Φρόιντ για να ανακαλύψεις τις νευρώσεις σου, τα άγχη σου, τις φοβίες σου, τις διαταραχές σου.

ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΕΜΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΩΝ και των «ειδικών» κατάφεραν να μεταμορφώσουν την απολαυστική σεξουαλικότητα σε διαπροσωπικό σαβουάρ βιβρ όπου πρέπει να κυριαρχούν η αγάπη, η αρμονία και η βαθύτερη επικοινωνία –απ’ ότι δηλαδή απαρτίζεται ένα αδιάφορο και πληκτικό σεξ. Πρόκειται για αστείο μισογυνισμού πάντως ότι στη δεκαετία του 70 και κυρίως στην Αμερική οι άντρες έγιναν ομοφυλόφιλοι μαζικά επειδή οι γυναίκες έγιναν επιθετικές και επειδή προέβαλλαν έντονα την αρσενική τους πλευρά. Δεν χρειάζεται πολύ ευφυΐα για να αντιληφθείς ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Οι άντρες δεν βγαίνουν εκεί έξω για να ψάξουν ένα καουμπόι επειδή φοβούνται την αρρενωπότητα. Το κάνουν γιατί ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ την αρρενωπότητα. Το θέμα είναι αλλού. Ένας από τους βασικούς λόγους που οι άντρες βρίσκουν διέξοδο στην ομοφυλοφιλία είναι η σούπερ θηλυκοποίηση του ετεροφυλόφιλου σεξ.

ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΝΑΡΩΤΙΟΥΝΤΑΙ «ΜΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ;» θα πρέπει να είναι σίγουρες ότι πολλοί από αυτούς τις εγκαταλείπουν όχι επειδή φοβούνται ότι μπορούν να τους επιστρέψουν ένα χαστούκι με μεγαλύτερη δύναμη αλλά γιατί οι γυναίκες συμπεριφέρονται όλο και περισσότερο σαν καρτούν θηλυκότητας. Φυσικά οι μικροί άντρες δεν άφησαν τις Γυναίκες χωρίς απάντηση. Από τη δεκαετία του 70 η εικόνα της αρχίζει να μικραίνει με αιχμή το σινεμά. Από τις Μεγάλες Γυναίκες του Χόλυγουντ περάσαμε στις γυναίκες-Ευνούχους. Οι γυναίκες κάποτε στις ταινίες ήθελαν να ξεφύγουν από το σπίτι τους, τώρα θέλουν επειγόντως να γυρίσουν σε αυτό. Οι ηρωίδες είναι εσωστρεφείς, προβληματικές, δειλές. Όσο μεγαλύτερα άλματα κάνουν οι γυναίκες στην πραγματική ζωή τόσο περισσότερο οι τρομοκρατημένοι άντρες τις προβάλλουν ως μητέρες, πόρνες, ταμίες, κομμώτριες, θύματα, ή συντρόφους. Κι όταν μια στις τόσες έχουν στα φιλμ θέσεις εξουσίας παρουσιάζονται ως ψυχοπαθείς, αδυσώπητες, ή νευρωτικές έτοιμες να βάλλουν τα κλάματα στην πρώτη δυσκολία- η καριέρα κάνει τις γυναίκες να κλαίνε είναι το συμπέρασμα. Κι έπειτα υπάρχει η μαφία των μισογύνηδων που μέσω της μόδας και των μίντια δημιουργούν συνεχώς ένα γυναικείο ιδεώδες που επιβάλλεται πάνω στο γυναικείο σώμα με σταλινική μεθοδολογία. Κανένα μέρος της γυναικείας ανατομίας δεν ξεφεύγει από την επίθεσή τους. Με μια γόμα στο χέρι σβήνουν το στήθος τη μία σεζόν και το ξαναζωγραφίζουν την επόμενη. Αλλάζουν θέση στη γραμμή των χειλιών, στα φρύδια, αλλάζουν τα μαλλιά, το χρώμα τους, την υφή τους. Τις φουσκώνουν και τις ξεφουσκώνουν με σιλικόνη, με ενέσεις, με εξαντλητικές δίαιτες… Σαν να επεμβαίνουν σε πορνογραφικά κινούμενα σχέδια.

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΔΙΠΛΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ. Να απολαύσουν το σεξ ΜΑΖΙ με τους άντρες χωρίς ηθικούς εκβιασμούς, να αφεθούν στη θηλυκότητά τους και να αναλάβουν να υπερασπιστούν το σώμα τους, τη δύναμή και την ευφυΐα τους βγάζοντας και το γάντι αν χρειαστεί για να χτυπήσουν τους μικρούς άντρες -που τις χρησιμοποιούν ως αντικείμενα- κάτω από τη ζώνη-δηλαδή στην Αχίλλειο πτέρνα που βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια τους.

εμφάνιση σχολίων